Από τον Γιώργο Φλωράκη
Ο BoAnders Persson ζει στα περίχωρα της Στοκχόλμης και καλλιεργεί ο ίδιος το φαγητό του: «πατάτες, κρεμμύδια, κολοκύθες, καρότα, οτιδήποτε ευδοκιμεί σ’ αυτά τα μέρη». Σε αντίθεση με πολλούς μουσικούς που καλλιέργησαν μέσα στα χρόνια υπέρμετρες φιλοδοξίες, είναι χαρούμενος με τη ζωή του και με τα πράγματα που ως τώρα έχει κάνει.
Η μουσική του Bo Anders θα μπορούσε να έχει αλλάξει τη ζωή πολλών ανθρώπων. Ταυτόχρονα θα άλλαζε και τον τρόπο που αντιλαμβάνονταν τη μουσική, το σύμπαν και τα πάντα, μόνο που στο πέρασμα του χρόνου δεν ήταν τόσο πολλοί αυτοί που άκουσαν τη μουσική του.
Όταν προσπάθησε στα παιδικά του χρόνια να σπουδάσει μουσική απογοητεύτηκε γρήγορα και τα παράτησε, θεωρώντας τον εαυτό του ατάλαντο. Όταν όμως έφτασε στη Στοκχόλμη ο μινιμαλιστής συνθέτης Terry Riley και ο Bo Anders βρέθηκε να συμμετέχει στη σκηνή παίζοντας ένα μικρό μέρος στα πλήκτρα από το αριστούργημα του Riley In C, άλλαξε ο τρόπος που αντιλαμβανόταν τη μουσική και κυρίως τον εαυτό του σε σχέση με αυτήν.
Το 1967 δημιούργησε τους Pärson Sound, που ήταν περισσότερο ένα όχημα έκφρασης παρά ένα συγκρότημα με σταθερά μέλη. Ο Persson έστηνε μικρά σύνολα, από ντουέτα μέχρι κουιντέτα, έδινε μια πρώτη μουσική ιδέα και οι μουσικοί αυτοσχεδίαζαν. Μπορεί οι επιρροές του να έρχονταν από τον Terry Riley, τον John Cage, τον La Monte Young ή τον Luciano Berio, ο καταλύτης όμως του ύφους των Pärson Sound πέρα από τον μινιμαλισμό, ήταν η ψυχεδέλεια, όχι όμως όπως την ξέρουμε ως μέρος της rock αισθητικής, αλλά ως πνευματική κατάσταση. Μία ψυχεδελική οπτική που συνδεόταν με την free jazz και την ωμή αισθητική του ιαπωνικού Θεάτρου Νο.
Οι Pärson Sound δεν κυκλοφόρησαν τίποτα στα δύο χρόνια που έδρασαν. Ο Persson όμως κυκλοφόρησε το 2001 ένα διπλό cd που περιελάμβανε πολλές ηχογραφήσεις του σχήματος, ή καλύτερα των σχημάτων, που τους αποτελούσαν. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από την Subliminal Sounds ένα τριπλό βινύλιο με τις ηχογραφήσεις αυτές.
Ο Persson κυκλοφόρησε το 1967 ένα lp μαζί με τον Folke Rabe που είχε τον τίτλο Was??/Proteinimperialism και μάλιστα το κυκλοφόρησε από την Wergo, μία δισκογραφική εταιρεία που ειδικευόταν σε αυτό που αργότερα ονομάστηκε ηλεκτροακουστική avant garde. Φυσικά ο δίσκος ακούστηκε μόνο από τους φανατικούς του είδους και θα έλεγε κανείς ότι η ψυχεδελική οπτική του δυσκόλεψε τους πιουρίστες.
Οι συνεργάτες του ήταν -για κάποιους, ευτυχώς- αρκετά λιγότερο προσανατολισμένοι στην χαλαρή φόρμα απ’ ό,τι ο ίδιος. Έτσι, η κυκλοφορία του Sov Gott Rose–Marie από τους International Harvester ήταν αρκετά πιο συμβατική. Όμως σύντομα τα πράγματα αποκαταστάθηκαν και το Hemåt που κυκλοφόρησε υπό το όνομα των Harvester ήταν βαθιά αβαντγκαρντίστικο.
Ένας από τους δίσκους που έκαναν ιδιαίτερη αίσθηση (σε καλλιτεχνικό επίπεδο) ήταν το Reportage: Spela Själv, ένα είδος field recording, στο οποίο ο Persson έβαζε μουσικούς σε ένα δωμάτιο με μουσικά όργανα και ηχογραφούσε τα αποτελέσματα.
Αν και ο Bo Anders Persson πειραματιζόταν έντονα με τα πλήκτρα, το φλάουτο και τις ανάποδες ταινίες, το βασικό του όργανο ήταν η κιθάρα. Στο πιο συμβατικό και το πιο γνωστό από τα σχήματα με τα οποία συνδέθηκε, ήταν ο μοναδικός κιθαρίστας. 
Οι Träd, Gräs Och Stenar (Trees, Grass And Stones) ήταν μια από τις πιο σημαντικές psych-prog μπάντες της Σουηδίας. Δημιουργήθηκαν το 1969, κυκλοφόρησαν τέσσερα σπουδαία albums μέχρι το 1972, διασκεύασαν Stones (ένα απίστευτο Satisfaction), Hendrix (ένα φοβερό All Along The Watchtower) και δεν άφησαν φεστιβάλ για φεστιβάλ που να μην παίξουν. Όπως συνέβαινε με πολλά σχήματα της βόρειας Ευρώπης, περισσότερο ενδιαφέρονταν για τις ζωντανές εμφανίσεις παρά για τις ηχογραφήσεις. Έτσι, οι δίσκοι τους ήταν μια προσπάθεια να μεταφέρουν το κλίμα των συναυλιών τους. Πρόκειται όμως για τέσσερις δισκάρες με σημαντικότερη ίσως την πρώτη ομώνυμη δουλειά τους, στην οποία ο Bo Anders αναφέρεται ως το πράσινο album. Οι Träd, Gräs Och Stenar επανεμφανίστηκαν στα zeros και ανάμεσα στα άλλα κυκλοφόρησαν και έναν πολύ όμορφο δίσκο το 2009 με τίτλο Homeless Cats. Ο Bo Anders είχε δηλώσει ότι θα αποχωρούσε από την μπάντα, όμως μέσα σε δύο χρόνια πέθαναν δύο μέλη του συγκροτήματος, με αποτέλεσμα να πάψουν να υπάρχουν.
Με τις επανεκδόσεις των cd των Träd, Gräs Och Stenar να κυκλοφορούν, με το διπλό cd των Pärson Sound να είναι ακόμη διαθέσιμο αλλά και να επανακυκλοφορεί σε τριπλό περιορισμένο βινύλιο, η δουλειά του 77χρονου (!) σήμερα Bo Anders Persson είναι γενικά προσβάσιμη. Αν συμπεριλάβουμε δε και το ολοκαίνουργιο Love Is Here To Stay, ένα διπλό lp / μονό cd που κυκλοφόρησε μόλις από τη Subliminal Sounds με ακυκλοφόρητο υλικό από όλα τα σχήματα και όλες τις προσωπικές του αναζητήσεις, μπορούμε να αποκτήσουμε μια πλήρη εικόνα για τη μεγάλη του προσφορά στη μουσική. Θα μπορούσατε άραγε να σκεφτείτε κάποιον άλλο μουσικό τόσο σημαντικό, που να μπορεί να δώσει στις αρχικές μινιμαλιστικές επιρροές του Terry Riley την trippy αισθητική των Ash Ra Tempel (εποχή Schwingungen) και το twist του Captain Beefheart και μάλιστα με τόσο προσωπικό τρόπο;
Be the first to comment