Bent Knee – Land Animal

Intro: Dimitris Kaltsas
Translation: Alexandros Mantas
31 / 07 / 2017

When the collaboration between Bent Knee and InsideOut was announced, it was a piece of news that took many of us by storm, since this particular label is not famous for signing quality bands of that caliber. They usually tend to recruit superficially shinier groups which, most of the times, are more favoured by the metal audience than the prog one. Especially for this reason, Land Animal stirred all the more our interest, not to mention that it is the follow-up to the magnificent Say-So (our reviews here).

Artistic stabilization

Bent Knee come back after the extraordinary Say So with a record that harbours the ambition of living up to its predecessor. The style that the band standardized on – the truly important in their course – Say So is the basis of their fresh compositions that grace Land Animal. The main question that arises is whether the quality level is the same as always.

The marvelous voice of Courtney Swain is a major element of the music of Bent Knee. Her vocal range and the wide palette of expressions she possesses are what strike the listener right off the bat. Yet this would not be enough to hold the interest for long if it wasn’t also the unique way that the band “crafts” its music. The stab they make to combine pop with avant-garde is something else, but at the same time risky. However, the way that the final outcome is aesthetically presented leaves no room for misunderstanding. Bent Knee have officially created their own style and have loads of interesting stuff to build thereupon. Most important is, they are not seeking out commercial success through their craftsmanship in pop, but they complicate things by challenging the listener to focus their attention and their entire brain activity on the listen of this album. The few differences style-wise in comparison with Say So are spotted on the quite moments that are more evident here, as well as on the effort for less and not so abrupt changes of mood. Land Animal is more coherent as a whole, even though its pinnacles are fewer (the title-track and Terror Bird are surely two of those). The performance of the musicians is impeccable as expected, but they almost never take the lead since the primary goal is the showcase of the vocals and the compositions.

Land Animal is the step that cements the artistic presence of Bent Knee. The fact that it is released a mere thirteen months after Say So renders it as its junior sibling and illustrates the yearning of the band to capture its compositional inspiration. So far, so good, but it would be better when they take their next step to hazard a greater and bolder renewal.

8 / 10

Kostas Barbas

2^nd opinion

Bent Knee is one of the few cases that the initial positive reaction is constantly verified as you dig into their material. The voice of Courtney Swain triggers the senses and the music they compose as a group maintains the interest all the way. Land Animal is released via InsideOut (its best outing since many years now) about a year after Say So and it is deemed as just as good to say the least, if not better. Compositions that tread on numerous influences but never stagger, with detailed work on their arrangements that aim for stylistic change of pace from song to song and featuring vocal melodies that enthuse with their technical demands and expressiveness. Bent Knee are part of the elite; not the one that infests well-known British magazines and sites that label as prog anything complex, but the one that can reach wider audiences because its music is genuinely beautiful, technical, of high quality, and it originates from the mind and soul of the band members.

9 / 10

Alexandros Topintzis

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς
31 / 07 / 2017

Όταν δημοσιοποιήθηκε η έναρξη της συνεργασίας των Bent Knee με την InsideOut το νέο εξέπληξε πολλούς, καθώς η συγκεκριμένη εταιρεία δεν μας έχει συνηθίσει σε τόσο ποιοτικές επιλογές συγκροτημάτων. Συνήθως από την εν λόγω δισκογραφική προτιμούνται πιο επιφανειακά λαμπερές περιπτώσεις που έχουν μεγάλη απήχηση ειδικά στο metal κοινό, συχνά περισσότερο από αυτό του prog. Ειδικά για το λόγο αυτό, το Land Animal προκαλεί το ενδιαφέρον μας ακόμα περισσότερο, πόσο δε μάλλον καθώς έπεται του εξαιρετικού Say So (οι κριτικές μας εδώ).

Καλλιτεχνική σταθεροποίηση

Οι Bent Knee επιστρέφουν μετά το εξαιρετικό Say So, με ένα δίσκο που φιλοδοξεί να φτάσει τον προκάτοχό του. Το ύφος που η μπάντα αποκρυστάλλωσε στο – πολύ σημαντικό για τη πορεία τους – Say So, μοιάζει να είναι και η βάση των ολόφρεσκων συνθέσεων που κοσμούν το Land Animal. Το βασικό ερώτημα που προκύπτει είναι αν η ποιοτική στάθμη παραμένει στα ίδια επίπεδα που μας έχουν συνηθίσει.

Η φωνάρα της Courtney Swain παραμένει το βασικό χαρακτηριστικό της μουσικής των Bent Knee. Το φωνητικό της εύρος και η μεγάλη γκάμα εκφραστικών τρόπων που έχει στη φαρέτρα της, τραβούν με το καλημέρα το ενδιαφέρον του ακροατή. Ενδιαφέρον που δεν θα παρέμενε για πολύ αν δεν βοηθούσε ο πολύ ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίο η μπάντα «κατασκευάζει» τη μουσική της. Ο συνδυασμός της pop με την avant-garde που επιχειρούν είναι πολύ ιδιαίτερος και πολύ επικίνδυνος συνάμα. Ο τρόπος όμως που δένουν αισθητικά το τελικό αποτέλεσμα δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Οι Bent Knee έχουν βρει πλέον και επίσημα το ολοδικό τους ύφος και πάνω του μπορούν να χτίσουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Το σημαντικότερο είναι πως δεν ψάχνουν την εμπορική επιτυχία μέσω της pop δεινότητας, την οποία και ξεκάθαρα διαθέτουν, αλλά περιπλέκουν την κατάσταση, προ(σ)καλώντας τον ακροατή να στρέψει την προσοχή του και όλη την εγκεφαλική του δραστηριότητα στην ακρόαση του δίσκου. Οι λίγες υφολογικές διαφορές σε σχέση με το Say So παρατηρούνται στις περισσότερες ήπιες στιγμές που υπάρχουν εδώ, αλλά και στην προσπάθεια για λιγότερες και όχι τόσο απότομες αλλαγές ύφους. Το Land Animal είναι κάπως πιο συγκροτημένο ως σύνολο, αν και οι κορυφές του είναι λιγότερες (το ομώνυμο και το Terror Bird αποτελούν σίγουρα τέτοιες). Τα παιξίματα των μουσικών είναι άψογα όπως ήταν αναμενόμενο, αλλά σχεδόν σε καμιά περίπτωση δεν αποκτούν «χαρακτήρα», αφού η βασική επιδίωξη είναι η ανάδειξη της φωνής και των συνθέσεων.

Το Land Animal αποτελεί το σαφέστατο βήμα καλλιτεχνικής σταθεροποίησης των Bent Knee. Η κυκλοφορία του ένα μόλις χρόνο μετά το Say So, το καθιστά μικρό αδερφάκι του και φανερώνει την προσπάθεια της μπάντας να καταγράψει άμεσα τον συνθετικό της οίστρο. Όλα τέλεια ως εδώ, αλλά στο επόμενό τους δισκογραφικό βήμα οφείλουν να κάνουν μια μεγαλύτερη και πιο γενναία ανανέωση.

8 / 10

Κώστας Μπάρμπας

2^η γνώμη

Οι Bent Knee είναι από αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις που η αρχικά θετική εντύπωση που σου δημιουργούν επιβεβαιώνεται συνεχώς σκαλίζοντας το υλικό τους. H φωνή της Courtney Swain τριγκάρει ακαριαία τις αισθήσεις σου και η μουσική που συνθέτουν ως γκρουπ διατηρεί το ενδιαφέρον του ακροατή αμείωτο. Το Land Animal κυκλοφορεί μέσω της InsideOut (η καλύτερη κυκλοφορία της εταιρείας εδώ και αρκετά χρόνια), ένα χρόνο μετά το Say So που κρίνεται αν όχι καλύτερο, τουλάχιστον ισάξιο. Συνθέσεις που πατάνε σε πολλές επιρροές και δεν τρεκλίζουν, λεπτοδουλειά στις ενορχηστρώσεις των συνθέσεων με σκοπό την εναλλαγή ύφους από κομμάτι σε κομμάτι, φωνητικές μελωδίες που συναρπάζουν τόσο με τις τεχνικές απαιτήσεις τους, όσο και με την εκφραστικότητα της ερμηνείας τους. Οι Bent Knee πλέον αποτελούν κομμάτι της elite. Όχι αυτής που λυμαίνεται γνωστά βρετανικά περιοδικά και sites που ονοματίζουν ως prog οτιδήποτε αναπαράγει πολυπλοκότητα, αλλά της elite που μπορεί να ακουμπήσει πιο μεγάλα ακροατήρια, γιατί η μουσική της είναι αυθεντικά όμορφη, ποιοτική, τεχνική και πηγάζει τόσο από την ψυχή όσο και από το μυαλό των μελών που απαρτίζουν την μπάντα.

9 / 10

Αλέξανδρος Τοπιντζής