Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.
by Dimitris Kaltsas
Translation: Alexandros Mantas
The number of new releases is such that some of them inevitably fall through the cracks, be it because of the poor promotion or because they were released in the beginning or at the fall of the year. 2016, an average year -as generally admitted- with regard to quality, was no exception. Yet, it was verified once more that the off-mainstream scene is doing more than fine, delivering exceptional albums and featuring new-founded bands that pose no restrictions on their art, in a time where DIY has become the rule and is no longer the exception.
Out of a bunch of overly interesting records that for XYZ reasons were not presented through our site, I picked ten that deserve the attention of prog fans and their presentation takes place according to the date of their release from the beginning of 2016.
The Winstons – The Winstons
One of the most impressive debuts and probably the best Canterbury prog rock release of 2016 is the self-titled album of the Italians, a trio that revives the 70’s thrillingly well with enviable dynamism casting aside the electric guitar, no less. The experimentation is mature, the production stellar, the 60’s pop top notch and the psychedelia they choose has a beat disposition but also extreme acid locution that nods to the Japanese scene (there are two songs in Japanese written by Gun Kawamura who designed the artwork too). Calculating the fact that the album is also a grower, it is a must-have for every collector and most notably for Canterbury freaks.
[bandcamp width=100% height=120 album=652740661 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Ampledeed – Byob
Three years after the impressive A is for Ampledeed, the trio from LA strikes back with the more ambitious Byob, having roped in many special guests. The inspiration is soaring high and coexists harmonically with a plethora of heteroclite components. Unpredictability, which is all over the place, plus the melody that flirts constantly with humour, to such an extent no less that the sleeve falls short of giving a mere hint, are Ampledeed’s trademark. An inexhaustible record with a provocative and solid prog view from every aspect. I just missed the Canterbury feeling of its predecessor, which I hope will resurface in the future.
[soundcloud url=”https://api.soundcloud.com/tracks/239133532″ params=”color=ff5500&auto_play=false&hide_related=false&show_comments=true&show_user=true&show_reposts=false” width=”100%” height=”166″ iframe=”true” /]
Shamblemaths – Shamblemaths
Shamblemaths is a duet from Trondheim, Norway and this is their debut which is highly unlikely not to strike a chord with a progressive rock fan. It is evident that the band members Simen Ådnøy Ellingsen and Eirik Mathias Husum love complex structures, rhythmic changes and assorted prog cliché, with phraseology ranging from Univers Zero’s dark avant-prog to the more melodic style of Flower Kings, with a good dose from Canterbury, heavy and symphonic prog or even zeuhl or jazz-rock. The veil of Scandinavian melancholy that envelopes all three compositions infuses an atmosphere of mystery to Shamblemaths’ solid progressive rock which offers its hand to devoted prog researchers.
[bandcamp width=100% height=120 album=4155128424 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Ghost Medicine – Discontinuance
This is maybe the oddest out of these ten albums since it balances between assorted styles and soundscapes, ending up being rather neutral and quite interesting. This is modern, unaffiliated melodic heavy prog with twin male-female vocals. The rhythm section is impressive, consisting of the talented Scott Prian on drums and the one and only Colin Edwin on bass, yet what singles Discontinuance out is, beyond any doubt, the astoundingly ingenious guitar playing (electric or acoustic) of Jared Leach. Every time that the 11-minute title-track epic comes to the end, you can’t help but think this is a solid promise for the future.
[bandcamp width=100% height=120 album=3428683263 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Holon – The Time Is Always Now
One more debut album coming from Trondheim, courtesy of the creative vehicle of Ronny Pedersen who worked on this material the last ten years till it came to fruition. With the contribution of exceptional musicians like Ketil Vestrum Einarsen (Jaga Jazzist, White Willow – flute) and Lars Fredrik Frøislie (Wobbler, White Willow, Tusmørke – Hammond) plus Rhys Marsh’s impeccable production, The Time Is Always Now flaws effortlessly, even though it goes through various in-between stages before it is bookended. The atmospheric and relaxed mood seldom fits in so perfectly with progressive rock, which in Pedersen’s occasion is more of a singer-songwriter case.
Témpano – Nowhere Now Here
The prog fans have committed Témpano to memory mainly because of Atabal Yemal (1979), where they “prophesied”, in a sense, neo-prog before it came to birth. Nowhere Now Here is their tenth and counting release for the band from Venezuela and it has everything one could ask for: one of the top symphonic albums of the year where the jazz parts are abundant on occasion. Leaving space to the keyboards results in a less-than-massive sound which is compensated by melodiousness according to the British 80’s standards and showcases all of Témpano’s impressive technique in their well-crafted compositions.
Corima – Amaterasu
Four years after the beloved Quetzalcoatl, Corina come back striking out for more instrumental RIO and chamber music song structures, without meaning that zeuhl that characterizes them has been topped off the throne. Personally, I miss Quetzalcoatl’s extreme vocals which here are evidently diminished, but the development of the themes both in Tsukutomi and Amaterasua is, if anything, splendid and Corima’s come-back is a triumph, especially in a year like 2016, that was in short supply of avant-prog releases as a whole.
[bandcamp width=100% height=120 album=4006699179 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Dungen – Häxan
I am mystified how the work of this Swedish band escaped my attention which rightfully deserves, even though it was released a few months later than Allas Sak that enthused us last year. Häxan is, in essence, something like a soundtrack for Lotte Reiniger’s animation The Adventures of Prince Achmed (1926). The background that the mellotron provides is sheer delight, the psych / space atmosphere is charming and the prog touches are masterly till the explosive Andarnas Krig, where Reine Fiske literally set his guitar on fire with his pyrotechnics. Häxan justifies its title (häxan means “witch” in Swedish) with its mystical atmosphere and it is an ideal soundtrack for our nights.
[bandcamp width=100% height=120 album=3312552313 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Free Salamander Exhibit – Undestroyed
Free Salamander Exhibit is the natural follow-up of Sleepytime Gorilla Museum since their split in 2011. There is a bunch of differences between the two bands; the most important is Carla Kihlstedt’s absence but also the investment even in purely avant-prog rock (and not metal as a rule) forms, minus the overly pompus style of SGM, most of the times at least. The interest reaches its peak on the second half of the record, most notably on Oxen of the Sun that bookends it. Even though the band has not yet crystallized its style, Undestroyed is, at any rate, a new experimental kickoff.
Gösta Berlings Saga – Sersophane
We were impatient about the fourth album of the Swedes, which makes perfect sense calculating the facts that their three previous releases were a beauty and also five long years intervened since Glue Works. Sersophane was released on 16th December and this is perhaps the only reason that it was omitted from the annual album chart of Progrocks.gr. The experimentations of the band from Stockholm are once again outstanding, a feat so seldom achieved. The orchestral grandeur and the seminal structures of Sersophane, Fort Europa and Channeling The Sixth Extinction reward our patience, whereas Konstruktion lays claim to the best album opener for 2016.
[bandcamp width=100% height=120 album=1228987407 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
από τον Δημήτρη Καλτσά
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς
Ο όγκος των κυκλοφοριών είναι τόσο μεγάλος πλέον, που αναπόφευκτα αρκετές χάνονται λόγω κακής προώθησης ή απλώς επειδή ως ημερομηνία κυκλοφορίας επιλέχθηκε η αρχή ή το τέλος του έτους. Το -κατά γενική ομολογία μέτριο από πλευράς ποιότητας κυκλοφοριών- 2016 φυσικά και δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Ωστόσο, αυτό που επιβεβαιώθηκε και κατά τη χρονιά που μόλις ολοκληρώθηκε ήταν ότι ο εκτός mainstream χώρος του ευρύτερου progressive rock συνεχίζει να ανθίζει με εξαιρετικά albums και νέα συγκροτήματα που δημιουργούν χωρίς κανένα συμβιβασμό σε μία εποχή που το DIY είναι ο κανόνας πλέον και όχι η εξαίρεση.
Από ένα σύνολο άκρως ενδιαφερόντων δίσκων που για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν παρουσιάσαμε στο site μας επέλεξα 10, που αξίζουν την προσοχή των prog οπαδών και η παρουσίασή τους γίνεται με βάση την ημερομηνία κυκλοφορίας τους.
The Winstons – The Winstons
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά ντεμπούτα και πιθανότατα το κορυφαίο δείγμα Canterbury prog rock για το 2016 είναι το ομώνυμο album των Ιταλών, ενός trio που αναβιώνει τα 70s ανατριχιαστικά καλά, με αξιοζήλευτο δυναμισμό και χωρίς καν ηλεκτρική κιθάρα. Ο πειραματισμός είναι μεστός, η παραγωγή άψογη η 60s pop κορυφαία και η ψυχεδέλεια που επιλέγουν έχει beat χαρακτήρα αλλά και ακραία acid εκφορά που παραπέμπει στην ιαπωνική σκηνή (έχουν και δύο κομμάτια με ιαπωνικούς στίχους που έγραψε ο Gun Kawamura ο οποίος σχεδίασε και το εξώφυλλο). Αν συνυπολογίζει κανείς τον grower χαρακτήρα του δίσκου, πρόκειται για ένα must have για κάθε prog συλλέκτη και ειδικά τους Cantebury freaks.
[bandcamp width=100% height=120 album=652740661 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Ampledeed – Byob
Μετά το εντυπωσιακό A is for Ampledeed, το trio από το LA επέστρεψε με πολλούς guests στο σαφώς πιο φιλόδοξο Byob, στο οποίο η πυκνότητα των ιδεών είναι εντυπωσιακά υψηλή και συνυπάρχει αρμονικότατα πληθώρα ετερόκλητων συστατικών. Το έντονο απρόβλεπτο στοιχείο και το μελωδικό στοιχείο που φλερτάρει διαρκώς με το χιούμορ σε βαθμό που ούτε καν το εξώφυλλο δεν προσεγγίζει επαρκώς, αποτελούν σήμα κατατεθέν των Ampledeed. Ανεξάντλητος δίσκος με τολμηρή και αμιγώς prog άποψη από κάθε άποψη. Το μόνο που μου έλειψε ήταν ο θαυμάσιος Cantebury χαρακτήρας του ντεμπούτου, τον οποίο ελπίζω να απολαύσουμε ξανά στο μέλλον.
[soundcloud url=”https://api.soundcloud.com/tracks/239133532″ params=”color=ff5500&auto_play=false&hide_related=false&show_comments=true&show_user=true&show_reposts=false” width=”100%” height=”166″ iframe=”true” /]
Shamblemaths – Shamblemaths
Πρόκειται για ένα ντουέτο από το Trondheim της Νορβηγίας και αυτό είναι το ντεμπούτο τους, το οποίο είναι αδύνατον να μην εντυπωσιάσει έναν οπαδό τoυ προοδευτικού rock. Οι Simen Ådnøy Ellingsen και Eirik Mathias Husum έχουν εμφανώς μεγάλη αγάπη στις περίπλοκες δομές, τις ρυθμικές αλλαγές και όλα τα άλλα prog cliché, με φρασεολογία που κυμαίνεται από το σκοτεινό avant-prog των Univers Zero μέχρι τις μελωδικότερες στιγμές των Flower Kings με γερές δόσεις από Canterbury, heavy και συμφωνικό prog μέχρι και zeuhl ή jazz-rock. Το πέπλο της σκανδιναβικής μελαγχολίας που σκεπάζει και τις τρεις συνθέσεις προσδίδει μια ατμόσφαιρα μυστηρίου στο ακραιφνές progressive rock των Shamblemaths που απευθύνεται σε φανατικούς prog εξερευνητές.
[bandcamp width=100% height=120 album=4155128424 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Ghost Medicine – Discontinuance
Αυτό είναι ίσως το πιο ιδιόμορφο από τα 10 αυτά albums, καθώς ισορροπεί μεταξύ διαφορετικών υφών και ηχοχρωμάτων όντας τελικά μάλλον ουδέτερο και αρκετά ενδιαφέρον. Πρόκειται για σύγχρονο και κατά τα άλλα ανένταχτο μελωδικό heavy prog με δίδυμα ανδρικά-γυναικεία φωνητικά. Το ρυθμικό section είναι εντυπωσιακό, με τον ταλαντούχο Scott Prian στα ντραμς και τον μοναδικό Colin Edwin στο μπάσο, αλλά αυτό που κάνει ξεχωριστό το Discontinuance είναι αδιαμφισβήτητα το εκπληκτικά ευφάνταστο κιθαριστικό παίξιμο του Jared Leach σε ακουστική και ηλεκτρική. Κάθε φορά που ολοκληρώνεται το 11λεπτο ομώνυμο epic, αποτυπώνεται αβίαστα η εντύπωση πως το album αποτελεί μια βάσιμη υπόσχεση για το μέλλον.
[bandcamp width=100% height=120 album=3428683263 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Holon – The Time Is Always Now
Άλλο ένα ντεμπούτο από το Trondheim της Νορβηγίας αυτό του δημιουργικού οχήματος του Ronny Pedersen, σε υλικό το οποίο δούλευε τα τελευταία 10 χρόνια. Με τη συμβολή εξαιρετικών μουσικών όπως ο Ketil Vestrum Einarsen (Jaga Jazzist, White Willow) στο φλάουτο και ο Lars Fredrik Frøislie (Wobbler, White Willow, Tusmørke) στο Hammond και την παραπάνω από άψογη παραγωγή του Rhys Marsh, το The Time Is Always Now ρέει αβίαστα, αν και μέχρι το τέλος του περνά από πολλούς και διαφορετικούς ενδιάμεσους σταθμούς. Η ατμοσφαιρικότητα και η χαλαρότητα σπάνια ταιριάζει τόσο στο progressive rock που εδώ έχει έντονη singer-songwriter διάσταση από τον Pedersen.
Témpano – Nowhere Now Here
Οι οπαδοί του prog θυμούνται τους Témpano κυρίως για το Atabal Yemal [1979] στο οποίο κατά κάποιο τρόπο «προφήτευσαν» τον neo-prog ήχο αρκετά πριν αυτός εμφανιστεί. Το Nowhere Now Here είναι αισίως το 10ο album της μπάντας από την Βενεζουέλα και είναι ακριβώς ό,τι δε θα περίμενε κανείς: ένα από τα κορυφαία συμφωνικά prog albums της χρονιάς, που έχει και έντονα jazz στοιχεία κατά τόπους. Δίνοντας χώρο εκφραστικά κυρίως στα πλήκτρα, η έλλειψη όγκου αναπληρώνεται με μελωδικότητα στα βρετανικά πρότυπα των 80s και αναδεικνύει ακόμα περισσότερο την υψηλή τεχνική των Témpano στις καλοδουλεμένες συνθέσεις τους.
Corima – Amaterasu
Τέσσερα χρόνια μετά το αγαπημένο Quetzalcoatl οι Corima επανέρχονται αρκετά διαφοροποιημένοι προς πιο instrumental αλλά και RIO ή και chamber music δομές, χωρίς φυσικά να χάνεται η πρωτοκαθεδρία από το zeuhl που τους χαρακτηρίζει. Προσωπικά μου λείπουν τα ακραία φωνητικά του Quetzalcoatl που εδώ είναι σαφώς μειωμένα, αλλά αν μη τι άλλο η ανάπτυξη των θεμάτων στα Tsukutomi και Amaterasu είναι θαυμάσια και η επιστροφή των Corima απόλυτα επιτυχημένη, ειδικά σε μία χρονιά όπως η περσινή κατά την οποία μας έλειψαν κυκλοφορίες από τον εν γένει avant-prog χώρο.
[bandcamp width=100% height=120 album=4006699179 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Dungen – Häxan
Άγνωστο πώς, το φετινό album των Σουηδών μυστηριωδώς δεν έλαβε την προσοχή που δικαιωματικά αξίζει, αν και κυκλοφόρησε λίγους μήνες μετά το Allas Sak που μας ενθουσίασε πέρσι. Το Häxan είναι ουσιαστικά κάτι σαν soundtrack για το παλιότερο animation, το The Adventures of Prince Achmed [1926] του Lotte Reiniger. Τα «χαλιά» από mellotron είναι απολαυστικά, η psych / space ατμόσφαιρα μαγευτική και οι prog πινελιές αριστουργηματικές μέχρι το εκρηξιγενές Andarnas Krig στο οποίο η κιθάρα του Reine Fiske παίρνει φωτιά. Το Häxan με τον μυστικιστικό του χαρακτήρα δικαιολογεί τον τίτλο του (häxan: μάγισσα στα σουηδικά) και λειτουργεί ιδανικά και ως soundtrack της νυχτερινής ζωής αρκετών εξ ημών.
[bandcamp width=100% height=120 album=3312552313 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Free Salamander Exhibit – Undestroyed
Οι Free Salamander Exhibit αποτελούν τη φυσική συνέχεια των Sleepytime Gorilla Museum μετά τη διάλυση των τελευταίων το 2011. Οι διαφορές είναι αρκετές με σημαντικότερη την απουσία της Carla Kihlstedt, αλλά και την επένδυση ακόμα και σε καθαρά σε avant-prog rock (και όχι πάντα metal) φόρμες και συχνά χωρίς το υπερβολικά πομπώδες των SGM. Το ενδιαφέρον κορυφώνεται στο δεύτερο μισό του δίσκου και ιδίως στο ομώνυμο κομμάτι και το Oxen of the Sun που κλείνει το δίσκο. Αν και το ύφος της μπάντας φαίνεται να μην είναι πλήρως αποκρυσταλλωμένο, το Undestroyed αποτελεί σε κάθε περίπτωση ένα νέο πειραματικό ξεκίνημα.
Gösta Berlings Saga – Sersophane
Το τέταρτο album των Σουηδών το περιμέναμε ανυπόμονα, λογικά, αν αναλογιστεί κανείς την ομορφιά των πρώτων τριών και ότι είχαν περάσει πέντε ολόκληρα χρόνια από το Glue Works. Το Sersophane κυκλοφόρησε στις 16 Δεκεμβρίου και αυτός είναι ίσως ο μόνος λόγος που δεν βρέθηκε στο ετήσιο album chart του Progrocks.gr. Ο πειραματισμός της μπάντας από τη Στοκχόλμη είναι για άλλη μία φορά το ίδιο σπάνια επιτυχής. Το ορχηστρικό μεγαλείο και η σεμιναριακή δομή των Sersophane, Fort Europa και Channeling The Sixth Extinction δικαιώνουν την αναμονή μας, ενώ το Konstruktion διεκδικεί με αξιώσεις την καλύτερη έναρξη δίσκου του 2016.
[bandcamp width=100% height=120 album=1228987407 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Be the first to comment