Within Progress – Inner

Intro: Lefteris Statharas

Within Progress made themselves known in 2018 with the release of their EP Oceans of Time that ruffled the feathers of the scene in Greece. It was evident that they were a very talented bunch of musicians trying to find the sound to express themselves. The EP was a mix of post and progressive metal which managed to at least showcase the abilities of the musicians. The quintet from Thessaloniki spent the next couple of years honing their craft and finding their path in the progressive metal scene of Greece. Inner is their first full-length release and it is self-financed, marking their return to the forefront of the scene with the band trying to establish their sound and gain more momentum with the fans of the progressive metal sound worldwide.

Familiar and yet pleasantly surprising

The first full-length release of Within Progress comes to add to the flourishing Greek progressive metal scene. While the last few years we have been spoiled with great releases from bands like Need, Mother of Millions, Verbal Delirium, Poem etc. we need to come to terms with the fact that they are not “new bands” anymore. Some of them count more than 15 years of activity. In order to make sure that the scene grows and progresses there needs to be a new influx of bands and 10 years from now, Within Progress could be held in the same regard the aforementioned bands.

Already in this first album, one can see the progress the band has made both in the quality of the compositions and the embracing of the sound they want to follow. The post metal influences are mostly gone and the band now is trying to add some electronic elements and always having the alternative/melodic sensibilities driving the progressive metal songs. Bands like Calligula’s Horse, Karnivool are those that most easily come to mind when listening to Inner.

Inner starts with the very strong (maybe the strongest?) song Sky We Want, Sky We Love. And while it would be expected to go balls to the wall from the beginning, the band takes their time for the song to expand. The first few seconds are very reminiscent of Vildhjarta’s song Shiver but instead of breaking into a chaotic djent song, it turns into a more traditional progressive metal track. Within Progress manage very early and with relevant ease to create an atmosphere in their album that is very familiar but in a good way. The atmosphere that is created by the interplay of the guitars, the vocals of Efthimis Papadopoulos and the keyboards hold the hand of any progressive metal fan into a new but familiar soundscape.

Even though the length of the album is a bit long, the band managed to compose an album that is focused and draws you into it’s atmosphere. While there are a lot of influences the band is drawing inspiration from and many Easter eggs here and there the sound manages to flow into either more heavy, more melodic, or more cinematic instances with relative ease.

In the first two songs Within Progress manage to incorporate many elements from atmospheric, heavy and middle eastern references and with each song a different element is brought forward. It is this ability of the band to focus on different elements that make Inner unique. When it comes to the heaviness of Destructional everything feels well established and earned. Same goes for the emotionally heavy Sunlight Whispers which feels like a transition towards a cinematic approach that peaks with Us, the Constellations.

The band clearly had a vision about how they wanted this album to sound, flow, look and feel. Something that is expected by more experienced musicians but it’s an admirable quality for a young band that is already setting great foundations. The sound of the album is stellar with every instrument being very clear and with every musician having their moment to shine. The nice groovy parts of the rhythm section in True Colours, the guitar solos in Absolute Circle and the great piano parts in the song Pathos show another great promise for the future of the band.

The biggest takeaway is the growth that the band has shown from EP to debut album. Even though there are no clear identifiable marks that would make Within Progress unique it is greatly important to have bands that play music like that. Also, with them and Oria coming out of Thessaloniki in the last few years… what’s in the water up there?

8 / 10

Lefteris Statharas

2^nd opinion

After a promising progressive metal EP in 2018, Within Progress take a big step if not a leap with this debut full-length album. Their progressive metal is now clearly leaning towards alt-prog, with direct audio references to bands such as Caligula’s Horse and Vola in the first place, but in a second reading the dramatic element of Leprous, Soen’s technical directness and Deftones’ electric outbreaks are added. All this, however, while the band maintains its personality in its entirety, even its Greek character, since we also encounter some oriental melodies.

Maybe if it was ten minutes shorter, the flow would have been more coherent but that is a tiny detail when there are such amazing uplifting tracks like Sky We Want, Sky We Love, Destructional and especially the shocking and my personal fav Of A Ruminant. Alongside those, there are some beautiful atmospheric moments such as Absence of Judgment (does it sound a bit like Blackfield or is or just me?) and Pathos.

Inner is satisfying and convincing, with vocals very close to Matt Bellamy (Muse) which is one of the band’s influences anyway, dynamic guitars, with a heavy and powerful rhythm section and top level keys / synths. Within Progress have grown rapidly and create expectations that they will surpass their alt-prog. Why not?

8 / 10

Petros Papadogiannis

Intro: Lefteris Statharas

Οι συμπατριώτες μας Within Progress έγιναν αρχικά γνωστοί το 2018 με την κυκλοφορία του πρώτου τους EP Oceans of Time το οποίο έκανε αισθητή την παρουσία του στην εγχώρια σκηνή. Ήταν προφανές τότε πως μιλάμε για μια ταλαντούχα κολεκτίβα μουσικών οι οποίοι έκαναν τα πρώτα βήματα τους ψάχνοντας τρόπους για να εκφραστούν μουσικά. Το EP ήταν μια μίξη post και progressive metal  το οποίο κατάφερε να παρουσιάσει τις ικανότητες των μουσικών. Το κουιντέτο από την Θεσσαλονίκη ξόδεψε τα επόμενα χρόνια ακονίζοντας την τέχνη τους και βρίσκοντας τα πατήματα τους στην progressive metal σκηνή της Ελλάδας. Το Inner είναι η πρώτη τους full-length και self-financed κυκλοφορία και σημάνει την επιστροφή τους στην σκηνή στην προσπάθεια τους να βρουν τον ήχο τους και να αποκτήσουν λίγο momentum με τους φίλους του progressive metal παγκοσμίως.

Γνώριμος ήχος που μπορεί να προκαλέσει έκπληξη

Η πρώτη full-length κυκλοφορία των Within Progress έρχεται να συμβάλλει στην πάντα εξελισσόμενη ελληνική progressive metal σκηνή. Τα τελευταία χρόνια έχουμε κακομάθει λίγο με μπάντες σαν τους Need, Mother of Millions, Verbal Delirium, Poem κλπ. αλλά θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση πως δεν είναι “νέες” μπάντες. Κάποια από αυτά τα συγκροτήματα είναι πλέον 15 χρονών ή παραπάνω. Για μπορεί όμως μια σκηνή να συνεχίσει και να εξελιχθεί χρειάζεται νέο αίμα και μπάντες σαν τους Within Progress που θα μπορούνε να κρατήσουνε τα standard στα ίδια επίπεδα όπως οι προαναφερθείσες μπάντες.

Ήδη σε αυτό το πρώτο άλμπουμ, η πρόοδος της μπάντας είναι εμφανής και ως προς την ποιότητα των συνθέσεων αλλά και ως προς την ωρίμανση του ήχου που θέλει να ακολουθήσει η μπάντα. Οι post metal επιρροές είναι σχεδόν ανύπαρκτες και η μπάντα έχει προσθέσει ηλεκτρονικά στοιχεία και έχει τις alternative/melodic ευαισθησίες πάντα στο προσκήνιο να οδηγούν τα progressive metal κομμάτια. Μπάντες όπως οι Calligula’s Horse και οι Karnivool έρχονται πολύ εύκολα στο μυαλό ακούγοντας το Inner.

Το Inner ξεκινάει με το πολύ δυνατό (ίσως το δυνατότερο;) κομμάτι Sky We Want, Sky We Love. Και ενώ θα περίμενε κανείς  το πρώτο κομμάτι να είναι το πιο δυναμικό και aggressive, η μπάντα παίρνει τον χρόνο της και εξελίσσει το κομμάτι σταδιακά. Τα πρώτα δευτερόλεπτα θυμίζουν πάρα πολύ το Shiver των Vildhjarta αλλά αντί να έχουμε ένα χαοτικό djent κομμάτι, έχουμε ένα πιο παραδοσιακό progressive metal τραγούδι. Οι Within Progress καταφέρνουν με σχετική ευκολία να δημιουργήσουν μια γνώριμη ατμόσφαιρα στον δίσκο. Οι εναλλαγές στις κιθάρες, τα φωνητικά του Ευθύμη Παπαδόπουλου και τα πλήκτρα δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που σχεδόν σε παίρνει από το χέρι για να σε μεταφέρει σε ένα οικείο ηχοτοπίο.

Αν και ο δίσκος είναι λίγο μεγάλος σε διάρκεια, η μπάντα έχει καταφέρει να συνθέσει κομμάτια τα οποία είναι αρκετά εστιασμένα και σε τραβάνε στο δίσκο. Ενώ υπάρχουν αρκετές επιρροές και αρκετά easter eggs ο ήχος ρέει από τον πιο heavy, σε πιο μελωδικά, ή κινηματογραφικά σημεία με αρκετή ευκολία.

Στα πρώτα δύο κομμάτια οι Within Progress καταφέρνουν και ενσωματώνουν αρκετά μουσικά στοιχεία είτε είναι heavy, ατμοσφαιρικά η ανατολίτικα και με κάθε κομμάτι ένα άλλο στοιχείο έρχεται στο προσκήνιο. Είναι αυτή η ικανότητα της μπάντας που κάνει το Inner μοναδικό. Όταν φτάνουμε στο heavy Destructional όλα είναι εξαιρετικά εδραιωμένα και τίποτα δεν είναι παράταιρο. Το ίδιο ισχύει και για το πιο συναισθηματικό Sunlight Whispers το οποίο σημάνει και μια αλλαγή πλεύσης σε πιο κινηματογραφικά μονοπάτια. Αλλαγή η οποία κορυφώνεται στο Us, the Constellations.

Η μπάντα ξεκάθαρα είχε συγκεκριμένο όραμα για το πως αυτός δίσκος θα ακούγεται, θα ρέει, θα φαίνεται και τι αίσθηση θα δίνει. Κάτι το οποίο είναι αναμενόμενο στις πιο εδραιωμένες μπάντες αλλά είναι αξιοθαύμαστο να έρχεται από μια νέα μπάντα που θέτει εξαιρετικά θεμέλια. Ο ήχος τους είναι εξαιρετικός με κάθε μουσικό να έχει τον χώρο του για να λάμψει. Το πολύ ωραίο groove από το rhythm section στο True Colours, τα guitar solos στο Absolute Circle και το εξαιρετικό outro στο τελευταίο κομμάτι Pathos με το πιάνο να αφήνει πολλές προσδοκίες για το μέλλον.

Το μεγαλύτερο takeaway είναι η εξέλιξη και ωρίμανση της μπάντας από το EP. Σίγουρα δεν υπάρχει ηχητικά κάτι που μπορεί να κάνει τους Within Progress να ξεχωρίσουν, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν μπάντες στη σκηνή που να παίζουν τόσο καλά. Επίσης, με τους Within Progress και τους Oria να μας έρχονται από την Θεσσαλονίκη τα τελευταία χρόνια πρέπει να ρωτήσω… τι ακριβώς έχει το νερό εκεί πάνω;

8 / 10

Lefteris Statharas

2^η γνώμη

Έπειτα από ένα ελπιδοφόρο EP προοδευτικού metal το 2018, οι Within Progress κάνουν ένα μεγάλο βήμα αν όχι άλμα με τούτη την ολοκληρωμένη δουλειά τους. Το progressive metal τους πλέον γέρνει ξεκάθαρα προς το alt-prog παρακλάδι, με άμεσες ηχητικές αναφορές σε σχήματα όπως οι Caligula’s Horse και οι Vola πρωτίστως, αλλά σε δεύτερη ανάγνωση προστίθεται το στοιχείο της δραματικότητας των Leprous, η τεχνική αμεσότητα των Soen και τα συναισθηματικά ηλεκτρικά ξεσπάσματα των Deftones. Όλα αυτά όμως με το γκρουπ να διατηρεί την προσωπικότητα του στο ακέραιο, ακόμα και τον ελληνικό χαρακτήρα του μιας και συναντάμε κάποιες ανατολίτικες μελωδίες.

Ίσως αν έλειπε ένα δεκάλεπτο από την ωριαία διάρκεια του άλμπουμ η ροή να ήταν περισσότερο συνεκτική αλλά αυτό είναι ψιλά γράμματα όταν υπάρχουν εκπληκτικά ξεσηκωτικά κομμάτια όπως το Sky We Want, Sky We Love, το Destructional και ειδικά το συγκλονιστικό και προσωπικό αγαπημένο Of A Ruminant. Παράλληλα, δίπλα τους στέκουν όμορφες ατμοσφαιρικές στιγμές όπως το Absence of Judgment (μόνο σε μένα θύμισε λίγο Blackfield άραγε;) και το Pathos.

Το Inner είναι χορταστικό και πειστικό, με φωνητικά πολύ κοντά στην χροιά του Matt Bellamy των Muse που αποτελεί επιρροή έτσι και αλλιώς, δυναμικές κιθάρες, ένα βαρύ και δυνατό rhythm section και πλήκτρα/synths κορυφαίου επιπέδου. Οι Within Progress μεγάλωσαν απότομα και δημιουργούν προσδοκίες ότι θα ξεπεράσουν τα είδωλά τους στον χώρο του alt-prog. Γιατί όχι;

8 / 10

Πέτρος Παπαδογιάννης