από τον Τάσο Ποιμενίδη
H κρύα (πολύ κρύα) και βροχερή Παρασκευή στις 15/02 δεν εμπόδισε αρκετό κόσμο να παρευρεθεί σε ένα πολύ ενδιαφέρον συναυλιακό συνδυασμό τριών ελληνικών συγκροτημάτων με διαφορετικές καταβολές και ηχητικούς προσανατολισμούς και να απολαύσει τελικά όπως αποδείχτηκε μια αρτιότατη συναυλία με περίσσια κεφιού και μουσικού ταλέντου.
Τη βραδιά άνοιξαν οι Groove Therapist μια – το ομολογώ – άγνωστη σε εμένα μπάντα ηχητικά αλλά και σαν όνομα. Δεν τους είχα ξανακούσει ποτέ και δεν έκανα homework πριν (sorry guys). Στη συντριπτική πλειοψηφία των μπαντών που ακούω πρώτη φορά σε συναυλία δεν μπορώ να πω ότι με αγγίζουν αλλά με τους αγαπητούς Groove Therapist πέσαμε στην σπάνια εξαίρεση. Η μουσική τους, ένα μείγμα κλασικού progressive metal με funk επιρροές και κάποιες πινελιές prog rock τύπου Spock’s Beard, με κέρδισε από τις πρώτες νότες και όσο εξελισσόταν η βραδιά με κέρδιζε όλο και παραπάνω. Εικάζω ότι αυτό συνέβη και σε πολύ κόσμο που επέλεξε να βρεθεί από την αρχή του live.
Mε σύμμαχο τον πολύ καλό ήχο μας παρουσίασαν αρκετά κομμάτια από τον πρώτο τους δίσκο και δύο ή τρία αν δεν απατώμαι από τον επερχόμενο με εξαιρετική απόδοση. Παρότι συνολικά ομαδική δουλειά καθώς κανείς δεν υστερεί, προσωπικά θα ξεχώριζα τον τραγουδιστή τους με τις ενδιαφέρουσες blues/soul επιρροές και την ωραία επικοινωνία με τον κόσμο και την μπασίστρια τους που γκρούβαρε εξαιρετικότατα και με το παίξιμο της ανέβαζε πάρα πολύ τα κομμάτια. Γλυκείς παρουσίες και πολύ καλοί μουσικοί όλοι τους, κέρδισαν το πάρα πολύ ζεστό χειροκρότημα του κόσμου δικαιολογημένα και σίγουρα έναν καινούριο φίλο της μουσικής τους που μέχρι την επόμενη φορά θα έχει κάνει στα σίγουρα το homework του.
Οι Nochnoy Dozor που ακολούθησαν κινούνται σε εντελώς διαφορετικό μουσικό ηχοτοπίο, με πολύ σκοτεινά κομμάτια, βαριά χαμηλοκουρδισμένα έγχορδα, doom ατομοσφαιρικούς ρυθμούς, κάποια ambient σημεία και δύο τραγουδίστριες με εξαιρετικές φωνές, εκ των οποίων η μια είναι υπεύθυνη και για διάφορα πλήκτρα/effects. Η δουλειά στις φωνητικές μελωδίες και η εναλλαγή των δύο τους σε πρώτες και δεύτερες είναι και το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα της μουσικής τους, με τους υπόλοιπους μουσικούς να τίθονται μοιραία σε πιο δεύτερο ρόλο.
Η απόδοση τους ήταν σίγουρα πάρα πολύ καλή, ήταν δεμένοι και καλά προβαρισμένοι, ο ήχος προσωπικά όμως μου δημιούργησε πολύ μεγάλο πρόβλημα με τις εντάσεις να είναι υπερβολικά ψηλά και αναγκάστηκα να φύγω από τον εξώστη καθώς με το συντονισμό που γινόταν με το μπάσο μου ήταν αδύνατον να κάτσω στο σημείο που βρισκόμουν, μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αυτό που κάνουν μουσικά οι Nochnoy Dozor είναι άρτιο και έχει χαρακτήρα σίγουρα δεν είναι για όλους (όπως για τον γράφοντα λόγου χάρη) χωρίς αυτό να σημαίνει ότι βαρέθηκα ή ότι δεν πέρασα καλά. Καθότι νεοσύστατο σχετικά σχήμα, πιστεύω ότι θα έχουν εξέλιξη και καλό είναι για τους fans του είδους να τους βάλουν στα ραντάρ τους.
Η βραδιά έκλεισε με τους Poem από τους οποίους ήξερα τι να περιμένω. Prog metal με πολλές alternative και groove αναφορές, πολύ ωραίες φωνητικές γραμμές, συχνές εναλλαγές σε ρυθμούς και riffs. Οι Poem είναι από τις μπάντες που πάντα με κάνουν να περνάω καλά στα live και αυτή δεν ήταν η εξαίρεση, αν και δεν ήταν και η κορυφαία απόδοση τους σε live, ήταν μάλλον μία από τις καλές τους βραδιές. Παρουσίασαν αρκετά κομμάτια από την τελευταία τους δουλειά, το Unique, μερικά κομμάτι από το πολύ καλό Skein Syndrome ενώ και το προ δεκαετίας The Great Secret Show εκπροσωπήθηκε και αυτό. Ο τραγουδιστής τους, Γιώργος Προκοπίου, ήταν πολύ επικοινωνιακός με τον κόσμο πετώντας συνέχεια ατάκες ανάμεσα στα κομμάτια, ενώ όλοι τους φαινόταν να περνούσαν πολύ καλά. Παρότι ο ήχος μου φάνηκε μέτριος (ειδικά στην ισορροπία των εντάσεων μεταξύ των οργάνων), η απόδοση της μπάντας ήταν γεμάτη ενέργεια, ενώ ο εξοικειωμένος με το υλικό κόσμος (αρκετοί ξέραν τους στίχους και τραγουδούσαν δυνατά) ανέβασε την ενέργεια του live αλλά και των ίδιων των Poem.
Τα τραγούδια τους είναι γραμμένα για να παίζονται live και αυτό είναι το μεγάλο ατού των δουλειών τους και προσωπικά δίνω μεγάλο credit στις μπάντες που γράφουν μουσική έχοντας στο μυαλό τους να αποδοθεί άρτια επί σκηνής. Η μουσική τους έχει εντάσεις, δυναμικές, ρυθμό και κερδίζει τον κόσμο που θα ασχοληθεί μαζί της και είμαι σίγουρος ότι αυτό αποκόμισαν και οι παρευρισκόμενοι στον χώρο. Highlights για εμένα προσωπικά τα αγαπημένα Remission of Breath και Weakness. Από τους Poem, επειδή έχουν πρώτη μουσική ύλη αξιόλογη και χρόνια πλέον στην πλάτη και περιοδείες και δίσκους, έχω μεγάλες απαιτήσεις σαν ακροατής και περιμένω το επόμενο βήμα να είναι πολύ μεγάλο και να δείξει πρόοδο και εξέλιξη. Μέχρι τότε με live σαν και αυτό και αποδόσεις παρόμοιες και καλύτερες (εχθρός του καλού το καλύτερο) θα μας κρατάνε σε εγρήγορση και θα κερδίζουν καινούριους φίλους. Εις το επανιδείν.
Υ.Γ. Σε αυτούς που μεμψιμοιρούν για τον κόσμο στις συναυλίες, επειδή είναι κάτι που έχω βαρεθεί να το βλέπω να γράφεται δεξιά και αριστερά, να είστε χαρούμενοι και να βλέπετε το ποτήρι μισογεμάτο. Παρασκευή με τόσο κακό καιρό, τόσες συναυλίες αυτό τον καιρό που γίνονται και όλα τα παρελκόμενα επέλεξε αρκετός κόσμος να είναι σε ένα live με τρία ελληνικά συγκροτήματα. Ναι το live δεν ήταν sold out, αλλά είχε αρκετό κόσμο και αυτό είναι μια μικρή νίκη. Δείτε ή θυμηθείτε απλά σε τι χώρα ζούμε, με τι επίπεδο μουσικό και πως επιλέγει ο κόσμος διαχρονικά να διασκεδάζει.
Φωτογραφίες: Άννα Δεσποτίδη (Rule Of Thirds Photography)
Κάντε το πρώτο σχόλιο