This is our new column entitled Out of prog and here we will write short presentations of current releases out of the prog universe which impressed us. Of course there are no boundaries and the subjects depends solely on the participants. Thus, we hope that we will keep our and your interest high. We start off with 11 albums of 2017 that we chose for completely differenet reasons.
Translation: A. Mantas, D. Kaltsas
Alfa Mist – Antiphon
[Pink Bird Recording Co.]
With the project Antiphon, British musician and producer Alfa Mist adds his own “voice”, that is view, to this recent freshening of jazz, performed by artists such as Kamasi Washington and Yussef Kamaal. The album combines mellow jazzy hip-hop of the Nujabes school with free bebop improvisation. With the opening ten-minute Keep On, a complete artistic universe of urban melancholy, warm melodies and mild experimentation is revealed. The simple structure of hip-hop is in the background, while the first and foremost role is played by the technical and imaginative playing of wind instruments, guitar, keyboards and percussion instruments. Naturally, there is introversive environment, but it does not rule out escalations, like in Errors.
And if you’re still wondering why a jazzy downtempo album is being proposed on a progressive rock website, just listen to the unexpected, classic-song finale of Breathe, with the wonderful vocals of Kaya Thomas-Dyke.
Nikos Filippaios
[bandcamp width=100% height=120 album=510368411 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small track=594847202]
Dool – Here Now, There Then
[Prophecy Productions]
On the outer limits of (occult) vintage rock where bands like Ghost, Blood Ceremony and The Devil’s Blood (RIP) star, there is a new band from the Netherlands that goes under the name of Dool and reheats the interest, mine at least, for this scene which has a long time now worn out the audience and critics alike. Their music is vintage heavy psychedelic rock, tinged by darkness similar to Sisters of Mercy, dotted with brief typical heavy metal parts with an androgynous voice (Ryanne van Dorst) that stands magnificently on the thick atmosphere built by the instruments. Sometimes cinematic (In Her Darkest Hour) some others gothic (Oweynagat), or even post-rock (The Alpha), one must confess that Here Now, There Then is multifaceted and its aspects supplement brilliantly each other and thus take the final outcome to the next level.
Alexandros Topintzis
[bandcamp width=100% height=120 album=333540023 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Horisont – About Time
[Century Media]
I was completely unaware of Horisont until About Time came out and I do feel lucky for bumping into them because the quintet from Sweden delivers heavy/rock chunks out of the best moments of the 70s. Their songs bring Jethro Tull and Uriah Heep to mind, whereas when they inch closer to prog, the music evokes heavily Rush and Yes. All of the songs are along the same lines, that is to say they are guitar-riff driven and the voice has a starring role that pushes the keyboard-laden rhythm section to the background. Having that in mind and stressing that the production is clean and strong, we end up with a coherent album. Songs like the title-track, Point of Return, The Hive and Without Warning are wonderful protο-metal tunes, but the album’s summit is Electrical, an anthemic piece, one of those that are the ticket for a long career.
Giannis Voulgaris
John Frum – A Stirring in the Noos
[Relapse Records]
A fresh band named John Frum that consists of talented musicians, ex-members of The Faceless, The Dillinger Escape Plan and others, mixed up death metal with psychedelic and technical ingredients and delivered a stirring result. The dirty guitars and growls are combined with excellent technicality provoking the listener to dive into a bad, heavy but adventurous acid trip. Qualified math rhythms and doomy moments stick ideally to the brutal songs and the dark psychedelic elements fill the album’s complexity captivating someone’s senses into a murky place. Even if the album suffers from repetitiveness and lacks innovation, it’s creative and offers high-leveled technicality grabbing the listener immediately from the ears with thunderous mid-tempo riffs. The progressive elements are obvious but I would not consider this an album that can be loved from a progressive metal fan, since death metal is dominant. To conclude, this is a meticulous release with great production in a year full of great ones in death metal.
Dina Dede
[bandcamp width=100% height=120 album=2479371736 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Pallbearer – Heartless
[Profound Lore Records / Nuclear Blast]
Heartless is the third full-length by Arkansas doom masters Pallbearer. This time they moved towards more proggy songwriting, but without dropping their doom roots, creating a sound so atmospheric and haunting, it seriously puts listeners on the next level of mental elation. Brett Campbell’ vocals were probably the weakest part of their previous releases but on this album he sounds mature, very emotional and moving. Some of the songs deserve a special mention, such as the amazing lyrics, great riffing and soaring leads filled with extraordinary vocal performance from Brett in I Saw the End or the so refined and classy Lie to Survival. The 12-minute epic Dancing In Madness is the proggiest piece on the album, with transitions and changes in mood, and the astonishing and heartfelt A Plea for Understanding is wonderful. From the beginning till the end Heartless is a powerful, emotional and epic listening experience and it’s possibly the most beautifully crafted doom metal I’ve heard in years. Don’t miss it if you are a fan of metal sound.
Goran Petrić
[bandcamp width=100% height=120 album=4268244820 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Samsara Blues Experiment – One with the Universe
[Electric Magic Records]
In their new album Samsara Blues Experiment have become a trio and continue to give us long-lasting thrills. The absence of a second guitar has left much room for action on the remaining one, resulting in a more erotic texture in the sound and the blues psychedelic element is more intense than ever. But what gives us new colors in the sonic landscape is the presence of the keys. Here, we see the most important name of modern Berlin-based heavy psychedelic sound blending the songs with a sweeter sound, joining in a magical way the heaviness with the psychedelic passages of the keys. One with the Universe consists of five gorgeous songs from which the fifteen-minute title track stands out and comes comfortably as a candidate for the song of the year. With this release, Samsara Blues Experiment give us another masterpiece that the modern heavy psych scene needs so much.
Kostas Rokas
[bandcamp width=100% height=120 album=1486075353 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Siena Root – A Dream of Lasting Peace
[MIG]
This is the fifth release for one of the most favourite bands of the followers of the revival vintage rock scene. The differences with their previous albums lie in both the line-up of the band (a common phenomenon for the Swedes) and the direction itself, which has now turned to more conventional British hard rock forms by skipping their heavy riff character. The absence of guitarist KG Westman has clearly played a catalytic role in this classic hard rock turn, recalling the brilliant MK II and MK III moments of Deep Purple, namely the Ian Gillan hammond hard rock and the bluesy Coverdale / Hughes period. Also noteworthy is the replacement of the singer Jonas Ahlen with the Felipe Samuel Björö. The album contains very good but also moderate moments and certainly doesn’t measure up to with Different Realities and A New Day Dawning. Whatever the drawbacks, it is a remarkable hard rock release, with occasional southern, jam and blues dashes thrown in.
Thomas Sarakintsis
Otis Taylor – Fantasizing About Being Black
[in-akustik]
The disparate afro-American trial through the passage of centuries, from the hold of a slaver that set sail from the coast of West Africa for the Middle Passage to the exhausting labour at a cotton plantation in the South or the racial prejudices and racism that is ever-present to our days, is manifested in musical terms with instruments the slaves used to sing their agony and pain, their joy and the loneliness, namely the banjo and the violin whose courtship gave birth to the American music.
Minimal, almost mystical, with repeated musical and lyric patterns and the hypnotizing tone of Otis Taylor which is followed by the aura of a tortured past phrased by Ron Miles’ horn lines, Fantasizing About Being Black can be a record about the roots of the afro-Americans, but at the same time is invigorating and fresh, a really beautiful blues album because of its sensuality. The story of the afro-Americans is the story of America. This album functions as a reminder of that truth.
Dimitris Anastasiadis
The Heliocentrics – A World of Masks
[Soundway]
A World Of Masks is one of the most illustrious examples of 2017 how sounds and musical genres can merge. The attempt of the Londoners to blend jazz and psychedelia is coming naturally while they never balk to tread funkier paths or have a go at krautrock experimentations. The most important thing is that the aforementioned mergence has rubbed off on the way they jam which is the source of their songwriting and in this way the final mixture sounds more well-balanced. The voice of Barbora Patkova cuts gracefully through the soundscapes and takes us back to the late 60s/early 70s (she recalls quite a lot the great Julie Driscoll). The first half of the album touches perfection, including tunes like the title track, Made Of The Sun and Capital οf Alone. On the second half there are some instrumental songs which are interesting, but they seem to hold something back. The only certainty is that this enjoyable bundle of sounds is fitting to keep us company for the rest warm summer nights.
Kostas Barbas
[bandcamp width=100% height=120 album=891484491 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
The Moonbeats – The Moonbeats
[Beluga Music]
The debut of the Swedes is an addition to the glorious list of new emerging bands, mainly from Scandinavia, which are the most pleasant surprises in recent years. Here we are dealing with pure 60s garage-psych rock, based mainly on groovy phrases with a strong rhythmic character that end up in brilliant hits (How Was I To Know / Life Is All Too Strange) or more developed songs (To Live Please Me). The lyrical and romantic pop element of the 60s is present (I Do not Like It / Belle Starrs Last Dance) as well as the acoustic, trippy communal spirit (Flight Of The Seagulls), and also the slow, atmospheric, bluesy one (The End). All this in 33 minutes, with an incredible flow, kicking off with the riff of Overture, and causiong several repetitions after the slow fade out of The End. The debut of The Moonbeats is not just one of the best albums in 2017, but also one of the top psychedelic rock samples of the last decade.
Dimitris Kaltsas
Thundercat – Drunk
[Brainfeeder]
The multitalented and very busy bassist / singer / producer Stephen ”Thundercat” Burner presents us on his third solo album once again a diverse and full of surprises outcome. Based on the tried-and-true recipe where jazz/fusion meets R&B, hip-hop, contemporary soul and electronic and pop music, Drunk is more mature and coherent and is the natural follow-up of his previous releases. Of course, there are guest appearances by prominent musicians (and he in return has honoured them, too) like the usual suspect Kamasi Washington, Kendrick Lamar and Pharrell Williams. Flying Lotus is once again behind the board setting up the material exemplarily in an imaginative flow of ideas. Compositions that stand out are Bus Ιn the Streets, Friend Zone and Show you the Way with Kenny Loggins and Michael McDonald as special guests on backing vocals which are also released as singles. This is a meaty work, worthy of careful listens.
Giannis Zavradinos
Αυτή είναι η νέα μας στήλη με τίτλο Out of prog και εδώ θα γράφουμε σύντομες παρουσιάσεις επίκαιρων κυκλοφοριών εκτός της prog σφαίρας, που μας έκαναν εντύπωση. Μουσικοί περιορισμοί φυσικά δεν υπάρχουν και η θεματολογία εξαρτάται μόνο από τους εκάστοτε συμμετέχοντες. Με τον τρόπο αυτό το ενδιαφέρον διατηρείται πάντα αμείωτο. Ξεκινάμε με 11 κυκλοφορίες του 2017 που ξεχωρίσαμε για εντελώς διαφορετικούς λόγους.
Μετάφραση: A. Μαντάς, Δ. Καλτσάς
Alfa Mist – Antiphon
[Pink Bird Recording Co.]
Με το project Antiphon, o Βρετανός μουσικός και παραγωγός Alfa Mist προσθέτει τη δική του “φωνή”, δηλαδή άποψη, σε αυτό το πρόσφατο φρεσκάρισμα της jazz μουσικής, που πραγματοποιείται από καλλιτέχνες όπως ο Kamasi Washington και οι Yussef Kamaal. Στο άλμπουμ συνδυάζεται το mellow jazzy hip-hop σχολής Nujabes με τον ελεύθερο bebop αυτοσχεδιασμό. Με την εναρκτήρια δεκάλεπτη σύνθεση Keep On αποκαλύπτεται ένα πλήρες καλλιτεχνικό σύμπαν αστικής μελαγχολίας, ζεστών μελωδιών και ήπιου πειραματισμού. Η απλή δομή του hip-hop βρίσκεται στο παρασκήνιο, ενώ πρώτο ρόλο έχουν το τεχνικό και ευφάνταστο παίξιμο των πνευστών, της κιθάρας, των πλήκτρων και των κρουστών. Φυσικά, κυρίαρχο είναι ένα κλίμα εσωστρέφειας, η οποία όμως δεν αποκλείει τις κλιμακώσεις, όπως στο κομμάτι Errors.
Κι αν ακόμα αναρωτιέστε για ποιο λόγο προτείνεται ένα jazzy downtempo άλμπουμ σε μία ιστοσελίδα αφιερωμένη στο progressive rock, δεν έχετε παρά να ακούσετε το απρόσμενο κλασικότροπο φινάλε του τραγουδιού Breathe, με τα υπέροχα φωνητικά της Kaya Thomas-Dyke.
Νίκος Φιλιππαίος
[bandcamp width=100% height=120 album=510368411 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small track=594847202]
Dool – Here Now, There Then
[Prophecy Productions]
Στα απόλυτα όρια του (occult) vintage rock, που πρωταγωνιστούν συγκροτήματα όπως οι Ghost, οι Blood Ceremony και οι The Devils Blood (RIP), εμφανίζεται μια νέα πρόταση από την Ολλανδία, που ονομάζεται Dool και επαναφέρει το δικό μου τουλάχιστον ενδιαφέρον στην φάση, που από καιρό έχει κουράσει κοινό και κριτικούς. Η μουσική τους είναι vintage heavy psychedelic rock με σκοτεινιά που θυμίζει Sisters of Mercy, διάσπαρτα σύντομα κλασικοχεβιταλάδικα θέματα και μια ανδρόγυνη φωνή (Ryanne van Dorst) εξαιρετικά στημένη στο background της πηχτής ατμόσφαιρας που χτίζουν τα όργανα. Άλλοτε κινηματογραφικοί (In Her Darkest Hour), άλλοτε gothic (Oweynagat), άλλοτε post-rock (The Alpha), το Here Now, There Then ομολογώ ότι διαθέτει πολλά διαφορετικά πρόσωπα, που με εξαιρετικό τρόπο αλληλοσυμπληρώνονται μεταξύ τους και απογειώνουν το συνολικό αποτέλεσμα.
Αλέξανδρος Τοπιντζής
[bandcamp width=100% height=120 album=333540023 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Horisont – About Time
[Century Media]
Δεν είχα ιδέα για την ύπαρξη των Horisont μέχρι την κυκλοφορία του About Time και πραγματικά νιώθω πολύ τυχερός που βρέθηκαν στο δρόμο μου, διότι η πενταμελής μπάντα από τη Σουηδία παίζει ένα heavy rock βγαλμένο από τις καλύτερες στιγμές των 70s. Τα κομμάτια τους φέρνουν στο μυαλό Jethro Tull και Uriah Heep, ενώ όταν κινούνται προς το prog έχουν έντονες επιρροές από Rush και Yes. Όλα τα τραγούδια κινούνται στο ίδιο μοτίβο, είναι δηλαδή guitar riff driven, με τη φωνή να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο και το rhythm section με τα πλήκτρα να έχουν συμπληρωματική δράση στο background. Έχοντας αυτό στο μυαλό και προσθέτοντας ότι η παραγωγή είναι καθαρή και δυνατή καταλήγουμε σε έναν δίσκο με ενιαίο χαρακτήρα. Τραγούδια όπως το ομώνυμο του δίσκου, το Point of Return, το The Hive και το Without Warning αποτελούν υπέροχα proto-metal κομμάτια, όμως η αποκορύφωση του δίσκου είναι το Electrical, ένα anthemικό τραγούδι, από αυτά που χτίζουν ολόκληρες καριέρες.
Γιάννης Βούλγαρης
John Frum – A Stirring in the Noos
[Relapse Records]
Μια νέα μπάντα ονόματι John Frum αποτελούμενη από ταλαντούχους μουσικούς πρώην μέλη των The Faceless, The Dillinger Escape Plan και άλλων μπαντών, ανέμειξαν το death metal με ψυχεδελικά και τεχνικά συστατικά παραδίδοντας ένα εμπνευσμένο αποτέλεσμα. Οι βρώμικες κιθάρες και τα growls συνδυάζονται με εξαιρετική τεχνική προκαλώντας τον ακροατή να βυθιστεί σε ένα κακό, βαρύ αλλά περιπετειώδες acid trip. Εξειδικευμένοι math ρυθμοί και doom στιγμές κολλάνε ιδανικά στα brutal κομμάτια και τα σκοτεινά ψυχεδελικά στοιχεία συμπληρώνουν την πολυπλοκότητα του άλμπουμ, αιχμαλωτίζοντας τις αισθήσεις του ακροατή σε ένα σκοτεινό μέρος. Ακόμη κι αν o δίσκος πάσχει από επαναληψιμότητα και στερείται πρωτοτυπίας, είναι αρκετά δημιουργικός προσφέροντας υψηλού επιπέδου τεχνική αφού αρπάζει τον ακροατή αμέσως από τα αυτιά με τα θυελλώδη mid-tempo riffs. Τα progressive στοιχεία είναι φανερά αλλά δεν θεωρώ ότι είναι ένα άλμπουμ που θα αγαπηθεί από τον progressive metal οπαδό διότι εδώ κυριαρχεί το death metal. Συμπερασματικά, πρόκειται για μια προσεγμένη κυκλοφορία με πολύ καλή παραγωγή σε μια χρονιά γεμάτη με εξαιρετικές κυκλοφορίες στο death metal.
Ντίνα Δέδε
[bandcamp width=100% height=120 album=2479371736 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Pallbearer – Heartless
[Profound Lore Records / Nuclear Blast]
To Heartless είναι ο τρίτος δίσκος των Pallbearer, που αυτή τη φορά κινήθηκαν σε πιο proggy μονοπάτια, αλλά χωρίς να αποχωρίζονται τις doom ρίζες τους, δημιουργώντας έναν ήχο ατμοσφαιρικό και στοιχειωμένο, θέτει το κοινό στο επόμενο επίπεδο ψυχικής ανάτασης. Τα φωνητικά του Brett Campbell μπορεί αν ήταν το αδύνατο σημείο στις προηγούμενες δουλειές τους, αλλά εδώ ακούγεται ώριμος και πολύ συναισθηματικός. Μερικά από τα κομμάτια αξίζουν ιδιαίτερης αναφοράς, όπως το I Saw the End με τους υπέροχους στίχους, τα σπουδαία riffs και τα απογειωτικά leads συνοδευόμενα με την απίστευτη φωνητική ερμηνεία από τον Brent ή επίσης το εκλεπτυσμένο και αριστοκρατικό Lie to Survival. Το 12λεπτο epic Dancing In Madness είναι το πιο proggy κομμάτι εδώ με πολλές αλλαγές ύφους και το εγκάρδιο A Plea for Understanding είναι απλά πανέμορφο. Από την αρχή μέχρι το τέλος το Heartless είναι μία δυναμική, συναισθηματική και επική μουσική εμπειρία και πιθανότατα το πιο όμορφα φτιαγμένο doom metal που έχω ακούσει εδώ και χρόνια. Μην το χάσετε αν είστε οπαδοί του metal ήχου.
Goran Petrić
[bandcamp width=100% height=120 album=4268244820 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Samsara Blues Experiment – One with the Universe
[Electric Magic Records]
Στο φετινό τους album οι Samsara Blues Experiment έχουν γίνει τρίο και συνεχίζουν να μας χαρίζουν μεγάλης διάρκειας συγκινήσεις. Η μη ύπαρξη δεύτερης κιθάρας έχει αφήσει μεγαλύτερο πεδίο δράσης στην εναπομείνασα, με αποτέλεσμα μια πιο ερωτική υφή στον ήχο και πιο έντονο όσο ποτέ το blues ψυχεδελικό στοιχείο. Αυτό όμως που μας δίνει νέα χρώματα στο ηχητικό τοπίο είναι η εισαγωγή των πλήκτρων. Εδώ βλέπουμε το σημαντικότερο όνομα του σύγχρονου σκληρού ψυχεδελικού ήχου με έδρα το Βερολίνο να δένει με πιο γλυκό ήχο τα τραγούδια, ενώνοντας με τρόπο μαγικό τον σκληρό ήχο με τα ψυχεδελικά περάσματα από τα πλήκτρα. Το One with the Universe αποτελείται από πέντε πανέμορφα τραγούδια από τα οποία ξεχωρίζει το δεκαπεντάλεπτο ομώνυμο και μπαίνει με άνεση ως υποψήφιο για τραγούδι της χρονιάς. Οι Samsara Blues Experiment με αυτή την κυκλοφορία μας χαρίζουν άλλο ένα αριστούργημα που τόσο έχει ανάγκη η σύγχρονη heavy psych σκηνή.
Κώστας Ρόκας
[bandcamp width=100% height=120 album=1486075353 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Siena Root – A Dream of Lasting Peace
[MIG]
Πέμπτη κυκλοφορία για μία εκ των αδυναμιών των ακόλουθων της revival vintage rock σκηνής. Οι διαφορές σε σχέση με τους προηγούμενους δίσκους τους έγκειται τόσο στη σύνθεση της μπάντας (σύνηθες φαινόμενο για τους Σουηδούς) όσο και στην κατεύθυνση καθαυτή, η οποία πλέον έχει στραφεί σε πιο συμβατικές british hard rock φόρμες παρακάμπτοντας τον heavy riff χαρακτήρα τους. Η απουσία του κιθαρίστα KG Westman έχει σαφέστατα παίξει καταλυτικό ρόλο σε αυτή την classic hard rock στροφή ενθυμίζοντας άμεσα τις λαμπρές MK II και MK III στιγμές των Deep Purple, δηλαδή το hammond hard rock της Ian Gillan φάσης αλλά και τα bluesy αναφιλητά της Coverdale / Hughes περιόδου. Αξιοσημείωτη επίσης και η αντικατάσταση του τραγουδιστή Jonas Ahlen με τον φέρελπι Samuel Björö. Ο δίσκος περιέχει πολύ καλές αλλά και μέτριες στιγμές και οπωσδήποτε δεν μπορεί να αναμετρηθεί με κορυφές τύπου Different Realities και A New Day Dawning. Έστω και με βάση αυτά τα μειονεκτήματα, πρόκειται περί μίας αξιόλογης hard rock δουλειάς, με ενίοτε southern, jam και blues πινελιές.
Θωμάς Σαρακίντσης
Otis Taylor – Fantasizing About Being Black
[in-akustik]
Η ετερόκλητη αφροαμερικάνικη εμπειρία στο πέρασμα των αιώνων, από το αμπάρι ενός δουλεμπορικού που σαλπάρει από τις ακτές της Δυτικής Αφρικής για το Μεσαίο Πέρασμα, ως την εξαντλητική εργασία σε κάποια βαμβακοφυτεία του Νότου ή τις φυλετικές προκαταλήψεις και τον ρατσισμό που αναβιώνει ακόμα και στις μέρες μας αποτυπωμένη μουσικά με τα όργανα με τα οποία εξέφραζαν οι σκλάβοι στις αμερικάνικες φυτείες την αγωνία και τον πόνο τους, την χαρά και την μοναξιά τους, δηλαδή το μπάντζο και το βιολί, από την ερωτοτροπία των οποίων γεννήθηκε η αμερικάνικη μουσική.
Μιναμαλιστικό, σχεδόν μυσταγωγικό με επαναλαμβανόμενα μουσικά και στιχουργικά μοτίβα, με την υπνωτική χροιά του Otis Taylor που την ακολουθεί η αύρα ενός βασανισμένου παρελθόντος την οποία διατυπώνουν οι φράσεις του Ron Miles στο κόρνο, το Fantasizing About Being Black μπορεί να είναι ένα δίσκος για τις ρίζες των Αφροαμερικανών, αλλά ταυτόχρονα είναι ανανεωτικός και φρέσκος, ένας blues δίσκος πραγματικά όμορφος μέσα στην έντονη συναισθηματικότητά του. Η ιστορία των Αφροαμερικανών είναι η ιστορία της Αμερικής. Και ο δίσκος λειτουργεί σαν μουσική υπενθύμιση αυτής της αλήθειας.
Δημήτρης Αναστασιάδης
The Heliocentrics – A World of Masks
[Soundway]
Το A World Of Masks στέκει ως ένα από τα καλύτερα δείγματα συγχώνευσης ήχων και μουσικών ειδών για τη φετινή χρονιά. Η μίξη της jazz με την ψυχεδέλεια που επιχειρούν εδώ οι Λονδρέζοι βγαίνει με ένα αβίαστο τρόπο, ενώ δεν διστάζουν να μπουν σε πιο funk μονοπάτια, αλλά και να επιχειρήσουν krautrock πειραματισμούς. Το πιο σημαντικό είναι ότι η προαναφερθείσα συγχώνευση έχει περάσει και στον τρόπο που τζαμάρουν και μέσω του οποίου δημιουργούν τα κομμάτια, βοηθώντας στη ομογενοποίηση του τελικού μείγματος. Η φωνή της Barbora Patkova ακροβατεί υπέροχα πάνω στα ηχοτοπία, ταξιδεύοντάς μας στα late 60s / early 70s (θυμίζει αρκετά τη σπουδαία Julie Driscoll). Το πρώτο μισό του δίσκου αγγίζει την τελειότητα με κομμάτια όπως το Made Of The Sun, το ομώνυμο και το Capital οf Alone. Στο δεύτερο μισό κάποια instrumental κομμάτια -αν και πολύ ενδιαφέροντα- μοιάζουν κάπως ημιτελή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό το απολαυστικό πακέτο ήχων έχει τη δυνατότητα να μας συντροφεύσει στα ζεστά βράδια του καλοκαιριού που απέμειναν.
Κώστας Μπάρμπας
[bandcamp width=100% height=120 album=891484491 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
The Moonbeats – The Moonbeats
[Beluga Music]
Το ντεμπούτο των Σουηδών προστίθεται στη λαμπρή λίστα πρωτοεμφανιζόμενων συγκροτημάτων των τελευταίων ετών, κυρίως από την Σκανδιναβία, τα οποία αποτελούν και τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ατόφιο 60s γκαραζοψυχεδελικό rock, βασισμένο κυρίως σε groovy φράσεις με έντονα ρυθμικό χαρακτήρα που καταλήγουν σε εξαιρετικά hits (How Was I To Know / Life Is All Too Strange) ή σε πιο ανεπτυγμένα κομμάτια (To Live Please Me). Το λυρικό και το ρομαντικό pop στοιχείο των 60s είναι παρόντα (I Don’t Like It / Belle Starrs Last Dance), όπως και το ακουστικό, trippy κοινοβιακό (Flight Of The Seagulls) αλλά και το αργό, ατμοσφαιρικό, bluesy (The End). Και όλα αυτά σε 33 λεπτά, με ροή που ξεσηκώνει από το εναρκτήριο riff του Overture και επιβάλλει αλλεπάλληλες επαναλήψεις μετά το σβήσιμο του The End. Το ντεμπούτο των The Moonbeats δεν είναι απλά ένα από τα καλύτερα albums του 2017, αλλά και ένα από τα κορυφαία δείγματα ψυχεδελικής rock της τελευταίας δεκαετίας τουλάχιστον.
Δημήτρης Καλτσάς
Thundercat – Drunk
[Brainfeeder]
O πολυτάλαντος και πολυάσχολος μπασίστας / τραγουδιστής / παραγωγός Stephen ”Thundercat” Burner στην τρίτη προσωπική του δουλειά μας παρουσιάζει για ακόμα μια φορά ένα ποικιλόμορφο και γεμάτο εκπλήξεις αποτέλεσμα. Με την πετυχημένη πλέον συνταγή, όπου η jazz fusion συναντά την R&B το hip-hop, την μοντέρνα soul, την ηλεκτρονική και pop μουσική, το Drunk με περισσότερη ωριμότητα και ομοιογένεια αυτή την φορά φαντάζει ως φυσική εξέλιξη των προηγούμενων πονημάτων του. Φυσικά δεν λείπουν οι φιλικές συμμετοχές από αξιόλογους καλλιτέχνες που κι ο ίδιος έχει τιμήσει όπως (ο συνήθης ύποπτος) Kamasi Washington, o Kendrick Lamar και ο Pharrell Williams. Στην παραγωγή έχουμε και πάλι τον Flying Lotus που στήνει υποδειγματικά το υλικό μέσα από μια ευφάνταστη διαδοχή και ροή ιδεών. Συνθέσεις που ξεχωρίζουν Bus Ιn the streets, Friend zone και Show you the Way με special guest στα φωνητικά τους Kenny Loggins και Michael McDonald, τα οποία κυκλοφορούν και ως singles. Πρόκειται για μια αξιόλογη δουλειά που χρήζει προσεκτικών ακροάσεων.
Γιάννης Ζαβραδινός
Κάντε το πρώτο σχόλιο