Από τον Κώστα Ρόκα
Κατηφορίζοντας περίπου δεκαπέντε στάσεις με το metro επιτέλους έφτασα στο Route 32 κατά τις 22:30. Χώρος ζεστός, ιδανικός για παρέα και καλή μουσική. Λίγος κόσμος σχετικά και ευκαιρία για σχόλια και μουσικοκουβέντα με γνωστούς και φίλους. Περνώντας η ώρα ο χώρος άρχιζε να γεμίζει μιας και η ώρα έναρξης που είχε δηλωθεί ήταν στις 23:00.
Η επανεμφάνιση των None Other του Σπύρου Χαρμάνη στα μέρη μας ήταν από μόνο του σημαντικό γεγονός. Έχοντας την εμπειρία της καλοκαιρινής εμφάνισης στην Ρεματιά σαν ντουέτο και ακούγοντας πιο ολοκληρωμένα τις τρεις κυκλοφορίες του, είχα την αγωνία και το άγχος για την νέα live εμφάνιση.
Η συναυλία άρχισε στις 23:20 και οι None Other εμφανίστηκαν στην σκηνή σαν trio με κιθάρα, ντραμς και την παρουσία μπάσου. Tο όλο σκηνικό θύμισε power trio καθώς αμέσως καταλάβαμε ότι όλα θα ήταν διαφορετικά σε σχέση με την προηγούμενη εμφάνιση. Αφού συστήθηκαν στο γεμάτο πια Route 32, ξεκίνησαν με το We Are Going Wrong των Cream. Περίεργο να ξεκινάς με διασκευή μια ζωντανή εμφάνιση. Aργά και με blues διάθεση από την πρώτη στιγμή, καταλάβαμε τι θα ακολουθούσε.
Η ύπαρξη μπάσου επιβεβαίωσε τις υποψίες για πιο γεμάτο ήχο και σίγουρα έδωσε περισσότερη ελευθερία στην κιθάρα για να δείξει τις δυνατότητες και το ταλέντο του Σπύρου. Σκοτεινό prog με συνδυασμό post-rock και noise πειραματισμών. Συνέχισαν με το The Beast Is Yet To Come και στη συνέχεια το πανέμορφο Lie To Me, ενώ σιγά-σιγά άρχισαν να διακρίνονται και άλλα στοιχεία όπως τα ειδικά εφέ από τον ντράμερ, αλλά και η κιθάρα που χανόταν μέσα στις εκρήξεις της, δείχνοντας αυτή την περίεργη ένωση των ήχων. Αυτό ήταν και το κλειδί της μπάντας καθώς δημιουργούσε μουσικές συγκινήσεις γεμάτες ξεσπάσματα ηλεκτρισμού.
Το συναίσθημα που βγάζει η μπάντα, χάρις και στη χαρακτηριστική φωνής του Σπύρου, έχει κάτι το πιο σκοτεινό στην ζωντανή εκτέλεση των συνθέσεων. Θα έλεγα ότι πλησίαζε πιο πολύ τον ήχο της τελευταίας κυκλοφορίας τους. Αυτό δεν απογοήτευσε κανέναν, πόσο μάλλον την μπάντα που βρήκε στο χειροκρότημα του κοινού την ευκαιρία να ελευθερώσει τις κινήσεις της επί της σκηνής. Ο ήχος για τον χώρο ήταν αρκετά καλός. Η μόνη παρατήρηση είναι ότι όλα ακουγόντουσαν στο ίδιο επίπεδο σαν να τα άκουγες από μια πηγή όλα μαζί. Η μπάντα δεν έδειξε να προβληματίζεται, παίζοντας τραγούδια από όλη την δισκογραφία του Σπύρου, ανέβαζε στροφές και έφτασε να κλείσει μετά από μιάμιση ώρα περίπου το σετ της, με διασκευή από Barrett παίζοντας το Golden Hair.
Τέτοιες στιγμές όπως η εμφάνιση των None Other σε μικρούς χώρους με παρέα και φιλική διάθεση τις έχουμε ανάγκη, εμείς αλλά και η εγχώρια σκηνή. Φεύγοντας με τις καλύτερες εντυπώσεις από αυτό που άκουσα μου ήρθε πάλι το ερώτημα αν το κοινό ή οι μπάντες ξεπερνούν τον εαυτό τους στην τοπική prog rock σκηνή. Αυτό όμως είναι άλλη κουβέντα…
Setlist: 1. We’re going wrong (Cream) 2. The beast is yet to come 3. Lie to me 4. Bearer 5. ‘n hand vol vere 6. Torpor serving 7. Closure 8. Our time expires 9. You’ve met someone 10. Sober sun 11. I, replicator 12. Golden hair (Syd Barrett) |
Φωτογραφίες: Άννα Δεσποτίδη, Πάνος Μοσχογιαννάκης (Rule Of Thirds Photography)
Κάντε το πρώτο σχόλιο