Need, POEM, Dustynation, Mother Turtle @ Eightball, 04-05-2014

 

Από τον Κώστα Μπάρμπα

 

Η ανακοίνωση για το live μερικών από τα καλύτερα σύγχρονα ελληνικά progressive σχήματα, σε συνδυασμό με το αρκετά φτηνό εισιτήριο, προϊδέαζε για μια σχετικά μεγάλη προσέλευση. Δυστυχώς όμως το Eightball στο peak τις βραδιάς έφτασε να έχει περίπου 80 άτομα μαζί με το προσωπικό και τις μπάντες. Μάλιστα μετά τις 12 και με το που βγήκαν οι Need στη σκηνή έμειναν με το ζόρι 30 νοματαίοι. Πιθανότατα η ανεπάρκεια στο μήκος γενειάδας των μελών των συγκροτημάτων, σε συνδυασμό με μια ακόμα μάχη κατά του “σάπιου κατεστημένου” που έδινε η μεγαλύτερη ομάδα της πόλης εκείνη την ώρα, να απέτρεψαν μεγάλο μέρος του κόσμου….

OK, γκρίνια τέλος. Ας πάμε στα του live που στο σύνολο του ήταν εξαιρετικό.

Η αρχή έγινε με τους Mother Turtle που πλέον δείχνουν να έχουν ακόμα μεγαλύτερη άνεση στο σανίδι σε σχέση με την πρώτη φορά που τους είδα φέτος. Έπαιξαν για μισή περίπου ώρα και με αρκετά καλό ήχο τρία κομμάτια του δίσκου τους, με το “Rhinocerotic” να κλέβει τις εντυπώσεις για μία ακόμα φορά, ενώ έκλεισαν με ένα αψεγάδιαστο instrumental medley σε κομμάτια των Rush. Η παικτική τους ικανότητα είναι υψηλότατου επιπέδου, αλλά το ότι μπορούν και παίζουν progressive rock με τέτοια άνεση, flow και επικοινωνία με το κοινό, τους κάνει ακόμα πιο απολαυστικούς.

10346763_10152357531669303_273659791_n

Το flow ήταν λοιπόν αυτό που έλειπε από την εμφάνιση των Dustynation. Οι Θεσσαλονικείς prog/tech/death metallers έπαιξαν για μίση ώρα παλιά αλλά και νέα κομμάτια από το επερχόμενο δεύτερο album τους. Το υλικό τους είναι στριφνό, πολύπλοκο και με αρκετές αλλαγές διάθεσης, αλλά στο σανίδι δεν είχε την ίδια δυναμική που έχει στο ντεμπούτο τους “Echoing Lullabies“. Σαν μουσικοί είναι καταρτισμένοι να το αποδώσουν, αλλά ίσως δεν έχουν ακόμη την εμπειρία για να το μεταδώσουν στο κοινό σε live συνθήκες. Πιθανόν να μην τους βοήθησε και ο μέτριος ήχος. Δείχνουν πάντως ότι στο μέλλον θα εμφανιστούν βελτιωμένοι.

10327093_10152357531774303_1890640251_n

Για την επόμενη ώρα οι POEM παρουσίασαν κομμάτια από το νέο ακυκλοφόρητο ακόμη δεύτερο album τους (“Skein Syndrome”), αλλά και τα ήδη κλασικά από το ντεμπούτο τους, με τον ήχο από αυτό το σημείο της βραδιάς και μετά να είναι πολύ καλός. Αυτό που αρχικά προσέχει κανείς όταν τους βλέπει ζωντανά είναι η φωνάρα του Γιώργου Προκοπίου. Ένας ανεπανάληπτος συνδυασμός χροιάς και έκτασης, ειδικά για τα ελληνικά δεδομένα. Η υπόλοιπη μπάντα ήταν ταυτόχρονα σφιχτοδεμένη αλλά και χαλαρή, όπως επιβάλει ο συνδυασμός progressive και alternative που επιχειρούν. Το χιούμορ δε δείχνει να τους λείπει (καθόλου όμως), με αποκορύφωμα τα καλώς εννοούμενα καραγκιοζλίκια κατά την απώλεια του ήχου στο μπάσο όταν έπαιζαν το “Giant”. Τα νέα κομμάτια ακούγονται εξαιρετικά και ίσως λίγο πιο εγκεφαλικά σε σχέση με το “The Great Secret Show” και ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε το τελευταίο κομμάτι που έπαιξαν πριν αποχωρήσουν, κλείνοντας μια εξαιρετική υψηλότατου επιπέδου εμφάνιση.

10264878_10152357531794303_1216902019_n

Μιλώντας για υψηλό επίπεδο υποδεχόμαστε τους Need που για την επόμενη ώρα παρουσίασαν τον τελευταίο τους δίσκο. Η μπάντα δείχνει να έχει ξεφύγει πλήρως από τα τοπικά δεδομένα και με τη δυναμική που τους δίνει το ORVAM μοιάζουν έτοιμοι να κυνηγήσουν το κάτι παραπάνω που τους αξίζει χωρίς καμία αμφιβολία. Το δέσιμο και το παίξιμο των μουσικών ήταν τρομερό. Το rhythm section, αν και με νέα μέλη, δούλεψε ρολόι. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον εκπληκτικό drummer τους. Τα πλήκτρα καίρια αν και λίγο πιο κάτω στον ήχο από ότι θα έπρεπε (και θα θέλαμε). Ο Ravaya μπορεί να είναι πρωτίστως συνθέτης, αλλά το παίξιμό του είναι η επιτομή της progressive metal κιθάρας. Στο κέντρο της σκηνής βρισκόταν ο Jon V, ο οποίος απέδειξε ότι εκτός από φωνάρα είναι και εκρηκτικός performer. Αυτό που είδαμε στη σκηνή είναι το progressive metal όπως θα έπρεπε να είναι το 2014, με τα δύο συνθετικά του όρου να τιμώνται στο έπακρο. Το κλείσιμο ήρθε με το ομώνυμο κομμάτι του ORVAM που ήταν ίσως και η κορυφαία στιγμή του live.

10250725_10152357531664303_738629694_n

Κάπως έτσι ένα εξαιρετικό event έφτασε στο τέλος του, αφήνοντας πλήρως ικανοποιημένους όσους παρευρέθησαν. Μακάρι να επαναληφθεί κάτι παρόμοιο στο μέλλον και να έχει μεγαλύτερη ανταπόκριση. Θα είμαστε σίγουρα εκεί.

 

Φωτογραφίες: Θεόδωρος Καμουλάκος  eamfos.daportfolio.com

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης