Από τον Πάρη Γραβουνιώτη
Το βράδυ της 25ης Ιανουαρίου από τη μέρα της ανακοίνωσης, είχε τσεκαριστεί στο ημερολόγιο ως μία πολύ σημαντική συναυλιακή στιγμή για τους φίλους του εγχώριου progressive rock. Στο Crow λοιπόν οι Θεσσαλονικείς Mother Turtle, πέντε χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση στην Αθήνα και οι Verbal Delirium υπόσχονταν μία ξεχωριστή βραδιά γεμάτη από στιγμές της εξαιρετικής τους δισκογραφίας.
Η ώρα προσέλευσης είχε οριστεί στις 20:30, ωστόσο για παραπάνω από μια ώρα το πρόγραμμα είχε βγει αρκετά εκτός χρόνου, οπότε βρήκαμε ευκαιρία να μιλήσουμε με γνωστούς και φίλους, να πιούμε τις μπύρες μας και να καλύψουμε τις δισκογραφικές μας τρύπες από το merchandise των δύο συγκροτημάτων. Στις 21:45 λοιπόν ο Κώστας Κωνσταντινίδης, ηγέτης της “Μαμάς Χελώνας”, μαζί με τους τρεις Γιώργηδες (Φιλοπέλου, Μπαλτά, Θεοδωρόπουλο) βγήκαν στη σκηνή με περίσσια διάθεση και ενέργεια, ανοίγοντας το σετ τους με το Zigu Zigu από τον τελευταίο φανταστικό τους δίσκο Three Sides To Every Story (οι κριτικές μας εδώ). Το αποστομωτικό jazz-prog του Nostos, η ανώτερη στιγμή του Zea Mice, μας συνεπήρε σε μια εκτέλεση που ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Εν τω μεταξύ, θέση στη σκηνή είχε πάρει ήδη ο Άλεξ Κιουρντζιάδης με το βιολί του, με τη συνέχεια να αφιερώνεται στο δεύτερο δίσκο των Mother Turtle, το II.
Τα Ennui και Walpurgi Flame αντιπροσωπεύουν στον απόλυτο βαθμό τον πιο αμιγώς 70s χαρακτήρα των Mother Turtle, ειδικά το δεύτερο όντας ένα από τα ποιοτικότερα prog epics των τελευταίων ετών. Επιστροφή στο τελευταίο τους πόνημα με το Notwatch, όπου το χαρμάνι του περιλαμβάνει fusion, heavy prog, psych και παραδοσιακό στοιχείο. Οι Χελώνες στη συνέχεια τίμησαν τη μνήμη του προσφάτως εκλιπόντα Neil Peart των σπουδαίων Rush, διασκευάζοντας το θρυλικό Tom Sawyer με τον κόσμο να συμμετέχει ενεργά. Στο ρίξιμο της αυλαίας την τιμητική του είχε το ομώνυμο ντεμπούτο τους (2013) με τα δύο προσωπικά αγαπημένα από τον συγκεκριμένο δίσκο, το καταπληκτικό King Crimson-ικό instrumental Rhinocerotic και το συμφωνικό neo-prog Attic, με το μελωδικότατο συναισθηματικά φορτισμένο guitar solo του Κώστα Κωνσταντινίδη να κερδίζει το πιο θερμό μας χειροκρότημα.
Μετά από μία αψεγάδιαστη εμφάνιση μιάμισης ώρας συνολικά, σειρά στη σκηνή πήραν οι Verbal Delirium οι οποίοι αξίζει να σημειωθεί ότι ετοιμάζουν την τέταρτη studio δουλειά τους. Η παρέα του Jargon έχοντας ως guest στα πλήκτρα τον Νικήτα Κίσσονα των Methexis, ξεκίνησαν την εμφάνισή τους με δύο κομμάτια από τον επερχόμενο δίσκο τους, τα πολύ δυνατά Falling… και …In Pieces με τον σκοτεινό τους χαρακτήρα δείχνουν πιθανότατα τον δρόμο που θα ακολουθήσει η νέα τους δουλειά. Το ανεβαστικό Dancing Generation από το ντεμπούτο τους το οποίο έχει γίνει πλέον αναπόσπαστο κομμάτι από τα σετ τους, μεσολάβησε μεταξύ μίας ακόμα καινούριας σύνθεσης. Το The Children οf Water ήταν πιθανότατα η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή από το νέο υλικό, συγκεντρώνοντας πολλά στοιχεία για το πώς πρέπει να ηχεί το σύγχρονο progressive rock. Ακολούθησε μία ακόμα παλιότερη σύνθεση, το πληθωρικό The Losing Game από τον δεύτερο δίσκο τους, ενώ τα Conundrum και Intruders υπήρξαν δύο ακόμη νέες συνθέσεις όπου μας παρουσιάστηκε και ένα πιο pop έως και χορευτικό πρόσωπο των Verbal.
Το εντυπωσιακό prog metal του Images From A Grey World με το φανταστικό main guitar riff ζέστανε αρκετά τον κόσμο, πριν μελαγχολήσουμε με το συγκινητικό Sudden Winter, μία από τις πιο έντονες συνθέσεις τους. Η αλήθεια είναι πως δεν γινόταν να μην αποδώσουν ζωντανά ένα εκ των Fear και The Decayed Reflection (A Verbal Delirium), με το δεύτερο να μας συνεπαίρνει με τις μελωδίες του, τα jazzy / symphonic prog περάσματα και τον εντελώς prog epic χαρακτήρα του. Για κλείσιμο στο encore επέλεξαν το Time, τιμώντας έτσι και την πρώτη συνύπαρξη Jargon και Νικήτα σε studio δουλειά των Verbal.
Συνολικά, όσοι – λίγοι δυστυχώς τηρουμένων των ποιοτικών αναλογιών και των δύο σχημάτων – παρευρεθήκαμε στο Crow το βράδυ του Σαββάτου απολαύσαμε μια καταπληκτική progressive rock βραδιά, ακούγοντας ζωντανά 2 συγκροτήματα διεθνούς βεληνεκούς με συνεπή δισκογραφική παρουσία που αποσπούν συνέχεια τις καλύτερες των κριτικών. Η εντονότερη παρουσία και στήριξη του κόσμου είναι επιβεβλημένη για να έχουμε την τύχη να τους βλέπουμε ακόμα πιο συχνά ζωντανά.
Φωτογραφίες: Ιωάννα Κουλάκου
Κάντε το πρώτο σχόλιο