[Missing Vinyl, 2014]
| |
Εισαγωγή: Δ. Καλτσάς & Π. Γραβουνιώτης |
Λεμόνι (είδος: Citrus limon): ίσως ο πιο φημισμένος εσπεριδοειδής καρπός, πλούσιος σε βιταμίνη C και φλαβονοειδή και βασικό συστατικό της μαγειρικής και δη της ελληνικής. Η λεμονάδα, αυτό το ενδεχόμενα εξαρτησιογόνο αναψυκτικό, προέρχεται από το χυμό του καρπού αυτού του αειθαλούς υβριδικού δέντρου (από άγριες ποικιλίες κίτρου και μανταρινιού).
Η σύνδεση των παραπάνω με τη μουσική των Lemonade Influence δεν είναι αναγκαία φυσικά. Ωστόσο, μετά από πολλαπλές ακροάσεις του ομώνυμου ντεμπούτου τους συμπεραίνει κανείς ότι μπορεί και αυτό να προκαλέσει εξάρτηση στις γλυκύτατες μελωδίες του, όπως επίσης ότι η μουσική των Lemonade Influence κάθε άλλο παρά υβριδική είναι.
Οι Lemonade Influence σχηματίστηκαν πριν 6 χρόνια στην Αθήνα με ηγετική μορφή τον κιθαρίστα Κυριάκο Ηλιόπουλο και η ύπαρξή τους μόνο έκπληξη δε θα έπρεπε να προκαλεί. Η επανεμφάνιση του προοδευτικού και ψυχεδελικού ήχου στο διεθνές προσκήνιο κατά την τελευταία δεκαετία είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός και σε μία εποχή, όπως η σημερινή, που οι εξελίξεις είναι ταχέως μεταδιδόμενες, η Ελλάδα ευτυχώς δεν απέχει. Υπό αυτές τις ευνοϊκές συνθήκες λοιπόν, οι Lemonade Influence δούλεψαν υπομονετικά πάνω στο ομώνυμο ντεμπούτο τους, το οποίο κυκλοφόρησε πριν ένα μήνα περίπου. 
Αν και η μουσική τους πρόταση έχει τα δικά της μοναδικά χαρακτηριστικά, υπάρχουν μερικές πολύ ευχάριστες συνδέσεις προσώπων. Ο περκασιονίστας Σταύρος Ελευθερίου ήταν μέλος των θρυλικών Purple Overdose και συμμετείχε στo “Reborn” και το “The Salmon’s Trip Live”, ενώ ο Μάνος Τζανουδάκης (πλήκτρα, φωνητικά) και ο σημερινός μπασίστας της μπάντας, Κώστα Ντόκος, είναι μέλη των alternative / psych-prog rockers Guppy Fish, οι οποίοι κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο EP τους πριν περίπου 2 εβδομάδες.
Πρόσφατα είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τους Lemonade Influence σε ένα εξαιρετικό live (κλικ), όπου απέδειξαν το ζωντανό χαρακτήρα των κομματιών τους. Δεδομένου πως το μουσικό πλαίσιο του ντεμπούτου τους έχει τις κύριες αναφορές του στο μακρινό και ένδοξο παρελθόν της ροκ μουσικής, το πόσο αξίζει να ακούγεται μία (ιστορικά δεύτερη) αναβίωση του psych / prog / space ήχου το 2014 είναι αναπόφευκτο ερώτημα. Την απάντηση τη δίνουν οι ίδιοι οι Lemonade Influence και η ανάγνωσή της είναι εντυπωσιακά απλή…
The taste of lemon
Οι Αθηναίοι Lemonade Influence σχηματίστηκαν το 2008 και στις αρχές του 2014 μας παρέδωσαν το ομώνυμο ντεμπούτο τους. Με βασικό άξονα τους Pink Floyd, μας προσφέρουν ένα μοναδικό psych / prog ταξίδι, στέλνοντας το μυαλό μας στα άδυτα των early 70s. Από το εναρκτήριο κιόλας κομμάτι, το εξαιρετικό instrumental “Velvet Drop”, η μπάντα θέτει τον πήχη ψηλά, συνδυάζοντας την ψυχεδελική ατμόσφαιρα με πανέμορφες κιθαριστικές μελωδίες και keyboard υποστρώματα. Το πρώτο συμπέρασμα που απορρέει από τις απανωτές ακροάσεις είναι ότι η μπάντα φαίνεται να έχει ενστερνιστεί την άποψη και την αισθητική των 90ς βρετανικών σχημάτων πάνω στην ψυχεδέλεια, φέρνοντας μας στο νου την εποποιία της Delerium Records με σχήματα όπως οι Porcupine Tree, οι Ozric Tentacles και οι Omnia Opera. Αυτό το στοιχείο αποτυπώνεται τέλεια σε κομμάτια όπως τα “Noone Sleeps In The Sky”, “My Forgotten Dreams” και “The Box”. Κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντα, όταν οι Lemonade Influence αποφασίζουν μουσικά να τριπάρουν και να πειραματιστούν ακόμη περισσότερο τα αποτελέσματα είναι πραγματικά εντυπωσιακά. Φυσικά η συγκεκριμένη αναφορά γίνεται για τα “Relapse” και “Sunrise”, τις δύο πιθανότατα κορυφαίες συνθέσεις του δίσκου, όπου λάμπει το άστρο του κιθαρίστα και ηγέτη της μπάντας Κυριάκου Ηλιόπουλου, με τον γεμάτο και πλούσιο ήχο που βγάζει η Stratocaster του, καθώς και του εξαιρετικού κιμπορντίστα Μάνου Τζανουδάκη. Οι δυο τους σε συνδυασμό με τις κρουστές παρεμβάσεις του Σταύρου Ελευθερίου (εμφανής η εμπειρία που έχει αποκομίσει από τους θρυλικούς Purple Oversdose), οδηγούν απολύτως επιτυχώς αυτό το ψυχεδελικό ταξίδι. Εκτός των παραπάνω, ενδιαφέρον έχουν και κάποια επιπλέον στοιχεία που εντοπίζονται στην μουσική του συγκροτήματος, όπως μερικές alternative πινελιές που χρωματίζουν το “Whale Song”, το heavy σημείο του “My Forgotten Dreams” ή τα Eloy μπασίματα του “Noone Sleeps In The Sky”. Ιδιαίτερη μνεία στο ουσιαστικότατο rhythm section που απαρτίζεται από τον μπασίστα Άλκη Καλαντίδη και το ντράμερ Αλέξη Γεωργόπουλο, αλλά και στα εξαιρετικά δεύτερα φωνητικά της Τζένης Καπάδαη. Τα μόνα αρνητικά στοιχεία που θα μπορούσε να επισημάνει κανείς είναι τα απλά ΟΚ φωνητικά του Μάνου Τζανουδάκη και η παραγωγή, που θα μπορούσε να ήταν και καλύτερη. Συνολικά πάντως πρόκειται για μία πολύ ισχυρή δισκογραφική εκκίνηση που βάζει τα γυαλιά σε πολλούς διασημότερους καλλιτέχνες του είδους. Το μόνο που μένει για να σιγουρευτείτε είναι να το ακούσετε.
8 / 10 Πάρης Γραβουνιώτης | Γλυκιά λεμονάδα
Στο ντεμπούτο των Lemonade Influence οι απλωμένες συνθέσεις με σχετικά χαμηλές ταχύτητες ισορροπούν μεταξύ ψυχεδελικού και προοδευτικού ροκ, με τα space rock στοιχεία να χρωματίζουν το υπόβαθρο των μελωδιών. Μέσα από τις ομαλότατες μεταβάσεις των κομματιών, οι Lemonade Influence κερδίζουν τον ακροατή με την εγκράτεια στο παίξιμο και τη βαθιά αφομοίωση των επιρροών τους. Το άλμπουμ ξεκινά ιδανικά με το ορχηστρικό “Velvet Drop”, στο οποίο αποκαλύπτεται ο κυρίαρχος jam χαρακτήρας της μπάντας. Το πνεύμα των Pink Floyd βρίσκεται σχεδόν παντού, όπως και ο χαρακτηριστικός ήχος της 90s νεο-ψυχεδέλειας, όπως εκφράστηκε από αγαπημένες μπάντες της θρυλικής Delerium Records. Η αύρα των πρώιμων Porcupine Tree και Ozric Tentacles προσδίδει αυτή τη θεσπέσια βρετανική ψυχεδελική οξύτητα, εντείνοντας (μυστηριωδώς ίσως) την εμφατικότητα των φράσεων. Ένα καλά κρυμμένο μυστικό της ταυτότητας των Lemonade Influence είναι επίσης οι καθαρά 60s psych rock επιρροές τους, οι οποίες εκτός της Βρετανίας έχουν και αμερικανική ρίζα σε κάποιες (όχι πολλές) φράσεις των πλήκτρων (π.χ. θυμίζουν H.P. Lovecraft στο τέλος του 1ου λεπτού του “Noone Sleeps In The Sky” και πιο heavy psych προς το τέλος του “The Box”). Μεταξύ των 7 πολύ καλών κομματιών, προσωπικά ξεχωρίζω τα πιο εκτενή και περιπετειώδη “Relapse” και “Sunrise”, στα οποία κορυφώνεται τόσο η προοδευτικότητα όσο και το trippy space στοιχείο. Στο δίσκο αυτό συγκενρώνονται όλα τα χαρακτηριστικά ενός ευχάριστου ταξιδιού και πρωταρχικό ρόλο σε αυτή την επίτευξη παίζει το επαγγελματικότατο δέσιμο της μπάντας. Το καλύτερο στοιχείο στο άλμπουμ είναι νομίζω το καταπληκτικό κιθαριστικό παίξιμο και ο ήχος του Κυριάκου Ηλιόπουλου. Ο συνθέτης, ενορχηστρωτής, παραγωγός και ηγέτης των Lemonade Influence οδηγεί μαεστρικά τα κομμάτια με τη Stratocaster του, μαζί με το ευφυές, τεχνικό ή εν είδει soundscape, παίξιμο του Μάνου Τζανουδάκη στα πλήκτρα. Το, απαραίτητο στην περίσταση, επιπλέον psych groove προσδίδεται κυρίως χάρη στο παίξιμο του Σταύρου Ελευθερίου στα κρουστά (π.χ. στα: ” Noone Sleeps In The Sky”, “Sunrise”, “Relapse” και “My Forgotten Dreams”). Η δε ατμοσφαιρικότητα αυξάνεται με την εξαιρετική, ζεστή φωνή της Τζένης Καπάδαη (στιγμές “The Great Gig in the Sky” στο 2ο μισό του “Relapse”). Το μοναδικό αρνητικό στο δίσκο είναι νομίζω η απόδοση στα φωνητικά του Μάνου Τζανουδάκη, η οποία υπολείπεται της εκτελεστικής δεινότητας της μπάντας στους υπόλοιπους τομείς. Διερωτώμενος αν σημαντικότερο για ένα άλμπουμ είναι η απόσταση από την τελειότητα ή η ροπή προς ακρόασή του, τείνω προς το δεύτερο. Οι Lemonade Influence κέρδισαν εδώ.
8 / 10 Δημήτρης Καλτσάς |
Κάντε το πρώτο σχόλιο