Από τον Κώστα Ρόκα
Βροχερός καιρός, υγρή νύχτα, ό,τι πρέπει για μια συναυλιακή κατάνυξη. Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακή όταν έχεις μπροστά σου μια ζωντανή εμφάνιση των God Is An Astronaut. Φυσικά, όλο αυτό ενισχύεται ακόμα περισσότερο όταν support μπάντα είναι οι ιδιαίτερα αγαπητοί μας Verbal Delirium.
Με τον κόσμο να μαζεύεται από σχετικά νωρίς στο Gagarin 205, όπως καταλάβαμε ήταν ζήτημα χρόνου να γεμίσει και κατά τις 21:40 οι Verbal Delirium ειδοποιήθηκαν να ανέβουν στη σκηνή. Με πρόσφατες τις εντυπώσεις από τις συναυλιακές τους εμπειρίες σε Αγγλία και Ολλανδία, παίζοντας δίπλα σε μεγάλα ονόματα της διεθνούς progressive σκηνής, ήρθε η ώρα να παίξουν και μπροστά και σε ένα μεγαλύτερο ελληνικό κοινό αυτή τη φορά. 
Πολυπληθής μπάντα (εξαμελής για την ακρίβεια), με δύο κυκλοφορίες στο ενεργητικό τους, oι Verbal Delirium κινούνται στο χώρο του σύγχρονου progressive ήχου. Φανερά πιο άνετοι σε σχέση με παλιότερα και σε μεγαλύτερο χώρο δεν άργησαν να μας δείξουν ότι αποτελούν την αιχμή της συγκεκριμένης σκηνής στη χώρα μας.
Με τον καιρό, οι Verbal Delirium δείχνουν να δένονται πολύ ισχυρά μεταξύ τους και αυτό έχει ευεργετικά αποτελέσματα στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Αυτό ακριβώς διαπιστώσαμε στο περίπου μισάωρο set τους. Πλήκτρα και πνευστά δένουν απόλυτα με το ηλεκτρικό ξέσπασμα της κιθάρας, ενώ μπάσο και ντραμς φαίνεται ότι κάνουν καλά τη δουλειά τους στο θυμικό κομμάτι. Και φτάνουμε στον Jargon, τραγουδιστή και ηγέτη της μπάντας, με την πιο λυρική παρουσία που ολοκληρώνει το σύνολο. Ο ήχος ήταν σύμμαχος των Verbal Delirium και μείναμε με τη χαρά της μουσικής τους απόλαυσης, αλλά αν τους αδίκησε κάτι ήταν χωρίς αμφιβολία ο λίγος χρόνος που είχαν στην διάθεσή τους. Θα ήταν καλό πάντως το κοινό που τους είδε να έρθει ξανά σε επαφή μαζί τους σε μια πιο ολοκληρωμένη ζωντανή εμφάνισή τους. Ακούστηκαν τα “Ervelet / So Close And Yet So Far Away”, “They”. “Lullaby”, ”Dancing Generation”. Οι Verbal Delirium αξιοποιούν στο μέγιστο τις μουσικές τους γνώσεις, ενώ οι συναυλιακές τους εμπειρίες τούς έχουν δώσει μεγάλη ώθηση και αυτό είναι ολοφάνερο επί σκηνής.
Γύρω στις 22:40 οι Ιρλανδοί God Is An Astronaut είχαν πάρει τη θέση τους επί σκηνής. Το ελληνικό κοινό τους ξέρει καλά και απ’ ό,τι φάνηκε το ξέρουν καλά οι ίδιοι. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε που εμφανίζονται μπροστά του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην υπάρχει κενή περίοδος και ο καταιγισμός να ξεκινάει από την πρώτη στιγμή.
Σε σχέση με την προηγούμενη επίσκεψή τους, τώρα είχαν την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους σε μεγαλύτερο χώρο με μεγαλύτερες ηχητικές δυνατότητες. Αυτό ακριβώς άρχισε να συμβαίνει και σε συνδυασμό με τις διαθέσεις του κοινού, η εμφάνιση των God Is An Astronaut φάνηκε ότι θα είναι μακράν η καλύτερή τους. Εκμεταλλευόμενοι τον διαμαντένιο ήχο ξεδίπλωσαν μπροστά μας μια χειμαρρώδη διάθεση γεμάτη ένταση και θόρυβο με τα απαραίτητα ηχητικά τους εφέ. Θα πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι μας ανακοίνωσαν και την κυκλοφορία του νέου τους δίσκου και μας έπαιξαν και ένα νέο τραγούδι ιδιαίτερα σκληρό και βαρύ ηχητικά, το “Dark Passenger”.
Οι κιθάρες, καλοπαιγμένες και ευφυείς, ανεβοκατέβαζαν ρυθμό και ένταση, το μπάσο ήταν πάντα μπροστά, ενώ πολλές φορές σκέπαζε σχεδόν τα πάντα και φυσικά τα πανέξυπνα πλήκτρα τους έπαιζαν σημαντικό ρόλο. Θα πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι οι God Is An Astronaut είναι από τα post-rock σχήματα που δεν ξεπεράστηκαν από το ρεύμα, καθώς εμπλούτισαν τον ήχο τους με διάφορα εφέ και αυτό είναι που τους έχει δώσει άλλον αέρα. Βασισμένοι πάνω στην ιδέα να ξεπεράσουν την «κανονικότητα» του rock -ευτυχώς γι’ αυτούς και για μας- δεν έχουν πέσει στην παγίδα όπως πολύ άλλοι όμοιοι τους. Αυτό ακριβώς βγάζουν προς τα έξω στις ζωντανές εμφανίσεις τους. Έντονοι και αρκετά beat ρυθμοί από τα synths ενθουσιάζουν τον κόσμο και ακριβώς εδώ είναι που θα πρέπει να τονίσουμε την αγάπη και τη σχέση που υπάρχει με το κοινό τους. Ένα κοινό που το χάρηκε μέχρι τελευταίας στιγμής, όλον αυτόν τον κιθαριστικό χείμαρρο που σε ορισμένα σημεία ακουμπά για τα καλά το metal ως αισθητική. Ξεχώρισα τα “Echoes”, “Transmissions”, “All Is Violent All Is Bright’, “Fire Flies And Empty Skies”, “Remembrance Day”.
H εμφάνισή τους μετά και από ένα encore κράτησε κάτι παραπάνω από μιάμιση ώρα, γεμάτα ένταση, ρυθμικό θόρυβο και καλοπαιγμένα, «πειραγμένα» πλήκτρα που πάντα έδιναν το κάτι παραπάνω. Στα αξιοσημείωτα βέβαια και οι βουτιές του κιθαρίστα στο κοινό, κάτι που δικαιολογημένα ενθουσίασε ακόμα περισσότερο.
Τους God Is An Astronaut το κοινό της χώρας μας τους αγαπάει και αυτό το έχουν καταλάβει και οι ίδιοι καταφέρνοντας με συνέπεια κάθε εμφάνιση τους να είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Σίγουρα η συγκεκριμένη είναι στις φετινές συναυλίες που θα μας μείνουν.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να τονίσω την καθαρότητα του ήχου τους και αυτό ακριβώς είναι που δημιουργεί έναν σεβασμό στη μουσική καταιγίδα τους, καθώς με τόσο θόρυβο καταφέρνουν ο ήχος τους να ακούγεται πραγματικό διαμάντι.
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν www.livephotographs.com
Κάντε το πρώτο σχόλιο