Locust Leaves – A Subtler Kind of Light

Intro: Christos Minos
Translation: Niki Nikolakaki
11 / 05 / 2017

Locust Leaves, formed by Nick K. on vocals and multifarious Helm, who apart from the music is responsible for the lyrics as well as for the exceptional cover art of the album, represent a special case of a band. A Subtler Kind of Light is their first album, with the participation of Vorskaath (Zemial) and Ayloss of Spectral Lore with whom Locust Leaves co-existed in the split release of 2012.

At a time when a number of new releases pretend to be pioneering, but the only thing they usually do is create a shell of fraudulent beauty that conceals their real emptiness, Locust Leaves present an album that dares to shake the stagnant waters of the progressive -in the broad sense- metal.

[bandcamp width=650 height=120 album=1791932081 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

An enigmatic call

The folded hands like in a prayer (reference to Durer’s pattern?) that emerge from the light source (?) from which a robe-wearing figure tries to escape with its face reflecting the anguish that its struggle brings, compose the cover that illustrates the lyrical background of the album, expressing the furious “search for true identity and the necessity to confront society’s rules”. The story by the hand of Herm is an original concept (more details in the band’s bandcamp page) that adds the enigmatic breeze of the artist’s own quests to the music.

The album consists of four tracks that each shows to follow a different musical path in a frame that remains groundbreaking, unremittingly serving the lyrical concept. The aesthetics of Subtler Shade refers to the 90s, both musically and from the production aspect as well, and bares the progressive trend of that period. Influences emerging from 70s, the traditional heavy metal, black metal and even ambient blend in with a mastery that manages to bring out the band’s personality without becoming prey to its influences.

The opener, Light, reminds of the (early) Hammers of Misfortune and Lord Weird’s relative band in the folk parts. The vocals with their theatrical performance give an intense -perhaps epic- dimension to the song in which the rhythms alternate feverishly which eventually subsides in the last minutes in an acoustic epilogue. Pillar that follows reminds of Psychotic Waltz of the A Social Grace era. The dominant atmosphere with the unpredictable inspirations and the emotion that derives from them drift us on a journey that has been incomplete since the 90s…

The fall begins with the melancholic piano sounds that prepare the arrival of the black metal vocals (scattered in the previous tracks too) in an unexpected (technical) doom setting that is overturned from the middle and forward with the rhythms being accelerated. The album closes with Flight, a piece that works to overcome the incompatibility of its character. The eerie sounds of ambient (which personally brought to mind the krautrock electronic experiments) give off a tragic sense that works as a distant echo of the tracks.

Special mention should be made for the participants who share the artistic vision of the band and give the necessary impetus to the compositions: Vorskaath and Ayloss on drums and guitar respectively help the band to build its vision. The effect of the latter is also evident in the last part of the album.

Despite its short duration and rough production (it may have been their intention though), the quality of the songs is not altered and leaves a promise of greater things in the future as a pleasant aftertaste. We could stand in the absence of consistency in some parts of the album and in the contradiction of good moments with some not so inspired, but we must not forget that this is their first release. Subtle Light is imprinted on the listener’s mind as an enigmatic call that urges you to embrace it, to try to discover its intangible aspects, because despite its seemingly inaccessible mask, it offers an authentic sample of progressive music.

7.5 / 10

Christos Minos

2^nd opinion

The listening of A Subtler Kind Of Light will surely be a pleasant surprise for the 90s metal fans and especially for its progressive version. The whole thing brings to mind the aesthetics of another era, when some underground thrash metal bands introduced the lyrical element to their music, grafted with slow doom parts, but also more extreme components, always of 90s origin. The guitars, rhythm and lead, steal the show, while the vocals could be better. The production is crystal clear and seems pretentiously amateurish giving a more underground breeze. Locust Leaves for the time being are introduced as a nostalgic band. Their ability in composing shows that they have the background to do much more than that in the future.

6.5 / 10

Kostas Barbas

Εισαγωγή: Χρήστος Μήνος
Μετάφραση: Νίκη Νικολακάκη
11 / 05 / 2017

Οι Locust Leaves αποτελούμενοι από τις αινιγματικές φιγούρες των Nick Κ. στα φωνητικά και του πολυσχιδή Ηelm, o oποίος πέραν της μουσικής είναι υπεύθυνος για τους στίχους καθώς και για την εξαιρετική εικονογράφηση του δίσκου, αντιπροσωπεύουν  μια ξεχωριστή περίπτωση συγκροτήματος. To A Subtler Kind of Light συνιστά την πρώτη τους ολοκληρωμένη προσπάθεια, στη δημιουργία της οποίας συνέβαλλαν ο Vorskaath (Ζemial) και ο Ayloss των Spectral Lore με τους οποίους έχουν συνυπάρξει στην split κυκλοφορία του 2012.

Σε μία εποχή που πλήθος καινούργιων κυκλοφοριών καμώνονται ως πρωτοποριακές αλλά το μόνο που επιτυγχάνουν συνήθως είναι να δημιουργούν ένα κέλυφο απατηλής ομορφιάς που αποκρύπτει την πραγματικότητα τους κενότητα, οι Locust Leaves παρουσίαζουν ένα δίσκο που τολμάει να ταρακουνήσει τα λιμνάζοντα ύδατα του προοδευτικού -με την ευρεία έννοια- metal.

[bandcamp width=650 height=120 album=1791932081 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Ένα αινιγματικό κάλεσμα

Τα σφιγμένα χέρια σε στάση προσευχής (αναφορά στο πρότυπο του Durer;) που ξεπροβάλλουν από την πηγή φωτός(;)  από την οποία προσπαθεί να ξεφύγει μια ρασοφορέμενη  μορφή με το πρόσωπό της να αποτυπώνει το άγος που ο αγώνας της επιφέρει, συνθέτουν το εξώφυλλο που εικονοποιεί το στιχουργικό υπόβαθρο του δίσκου, εκφράζοντας την εναγώνια «αναζήτηση ταυτότητας και την συνεπακόλουθη σύγκρουση με τους κοινωνικούς κανόνες». Η ιστορία δια χειρός Herm είναι μία ξεχωριστή σύλληψη (στην οποία γίνεται εκτενής αναφορά στο bandcamp της μπάντας) που προσδίδει στο μουσικό σκέλος την αινιγματική αύρα των αναζητήσεων του ίδιου της του δημιουργού.

O δίσκος αποτελείται από τέσσερα κομμάτια που το καθένα δείχνει να ακολουθεί διαφορετική μουσική διαδρομή σε ένα πλαίσιο που παραμένει ρηξικέλευθο υπηρετώντας απαρέγκλιτα το στιχουργικό concept. Η αισθητική που διέπει το Subtler Shade παραπέμπει στα 90s, τόσο μουσικά όσο και στην παραγωγή, μεταφέρει την προοδευτική τάση που η περίοδος επέδειξε με τόσο ευεργετικά αποτελέσματα για το σκληρό ήχο. Επιρροές που αναδύονται από τα 70, το παραδοσιακό heavy, το black metal μέχρι το ambient συνυφαίνονται με μαεστρία που κατορθώνει να αναδείξει την προσωπικότητα της μπάντας χωρίς αυτή να γίνεται έρμαιο των καταβολών της.

Το αρχικό Light ανακαλεί τους (πρώιμους) Hammers of Misfortune αλλά και το συγγενές σχήμα των Lord Weird στα folk σημεία. Τα φωνητικά με τη θεατρική τους απόδοση δίνουν μια έντονη ίσως και επική διάσταση στο τραγούδι στο οποίο οι ρυθμοί εναλλάσσονται με πυρετώδη ρυθμό οι οποίοι τελικά καταλαγιάζουν στα τελευταία λεπτά σε ένα ακουστικό επίλογο. Το Pillar που ακολουθεί  θύμιζει Psychotic Waltz της A Social Grace περιόδου. Η δεσπόζουσα ατμόσφαιρα που εκπορεύεται από το κομμάτι με τις απρόβλεπτες εμπνεύσεις και το συναίσθημα που απορρέει από αυτές συμπαρασύρει σε ένα ταξίδι που έμεινε ημιτελές από τα 90s…

Η πτώση αρχίζει με τους μελαγχολικούς ήχους πιάνου που προετοιμάζουν την έλευση των black φωνητικών (που υπάρχουν διάσπαρτα στα προηγούμενα κομμάτια) σε ένα αναπάντεχο (τεχνικό) doom σκηνικό το οποίο ανατρέπεται από τη μέση και μετά με τους ρυθμούς να επιταχύνονται. Ο δίσκος κλείνει με το Flight, ένα κομμάτι που λειτουργεί προς επίρρωσιν του ασυμβίβατου του χαρακτήρα. Οι απόκοσμοι ήχοι του ambient (που προσωπικά που έφεραν στο μυαλό τους ηλεκτρονικούς πειραματισμούς του krautrock) αναδίδουν μια τραγική αίσθηση που λειτουργεί σαν μακρινός αποήχος των συντελεσμένων κομματιών.

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στους συμμετέχοντες οι οποίοι συμμεριζόμενοι το καλλιτεχνικό όραμα της μπάντας προσφέρουν την αναγκαία ώθηση στις συνθέσεις: oι Vorskaath και Ayloss στα ντραμς και στην κιθάρα αντιστοίχως βοηθούν την μπάντα να στήσει το τεχνοκρατικό της όραμα. Η επίδραση του τελευταίου είναι εμφανής και στο τελευταίο κομμάτι του δίσκου.

Παρά τη μικρή του διάρκεια και την τραχιά παραγωγή (ενδέχεται να ήταν αυτή η πρόθεσή τους) η ποιότητα των τραγουδιών δεν αλλοιώνεται αφήνοντας μια υπόσχεση για σπουδαιότερα πράγματα στο  μέλλον ως ευχάριστη επίγευση. Θα μπορούσαμε να σταθούμε στην απουσία συνοχής σε σημεία του δίσκου και στην αντίφαση των καλών στιγμών με κάποιες όχι και τόσο εμπνευσμένες, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πρόκειται για την πρώτη τους κυκλοφορία.  Το Subtle Light εντυπώνεται στο μυαλό του ακροατή σαν ένα αινιγματικό κάλεσμα που σε προτρέπει να εγκύψεις σε αυτό, να προσπαθήσεις να ανακαλύψεις τις αδιόρατες πτυχές του, γιατί παρά το φαινομενικά απροσπέλαστο προσωπείο του, προσφέρει ένα αυθεντικό δείγμα προοδευτικής μουσικής.

7.5 / 10

Χρήστος Μήνος

2^η γνώμη

Η ακρόαση του A Subtler Kind Of Light θα αποτελέσει σίγουρα ευχάριστη έκπληξη για τους φίλους του 90s metal και κυρίως της progressive εκδοχής του. Το όλο εγχείρημα φέρνει στο μυαλό την αισθητική μιας άλλης εποχής, τότε που κάποιες underground thrash metal μπάντες εισήγαγαν στην μουσική τους το λυρικό στοιχείο, μπολιασμένη όμως με αργά doom σημεία, αλλά και πιο ακραία συστατικά, 90s προέλευσης πάντα. Οι κιθάρες, ρυθμικές και lead, κλέβουν την παράσταση, ενώ τα φωνητικά θα μπορούσαν να είναι σαφώς καλύτερα και να απογείωναν το τελικό αποτέλεσμα. Η ηχητική παραγωγή είναι πεντακάθαρη και πριμαριστή, ενώ μοιάζει επιτηδευμένα ερασιτεχνική και προσδίδει μια παραπάνω underground αύρα. Οι Locust Leaves για την ώρα μας συστήνονται ως μια νοσταλγική μπάντα. Η συνθετική τους ικανότητα δείχνει ότι έχουν τα φόντα για να γίνουν κάτι παραπάνω από αυτό.

6.5 / 10

Κώστας Μπάρμπας